Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ryszard Maliszewski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski Sędzia WSA Zofia Skrzynecka Protokolant Tomasz Jary po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 18 lutego 2010 r. sprawy ze skargi Spółki A na bezczynność Dyrektora Izby Skarbowej po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" uchylającym decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 1999r. z żądaniem wymierzenia grzywny w trybie art. 154 § 1 p.p.s.a. 1) wymierza Dyrektorowi Izby Skarbowej grzywnę w kwocie 1000 zł (jeden tysiąc złotych) za bezczynność po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia "[...]" sygn. akt "[...]" uchylającym decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 1999r., 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 18 stycznia 2006r., sygn. akt I SA/Ol 387/05, po rozpoznaniu skargi Spółki A, uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do grudnia 1999r.
Po oddaleniu skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2006r., sygn. akt I FSK 380/06, akta sprawy zostały zwrócone Dyrektorowi Izby Skarbowej w dniu 28 lutego 2007r.
W dniu 19 listopada 2009r. Spółka A wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność organu po wyroku z dnia 18 stycznia 2006r., sygn. akt I SA/Ol 387/05 i o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Izby Skarbowej w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwana dalej "p.p.s.a.".
W skardze podniesiono, że akta sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku zostały zwrócone Dyrektorowi Izby Skarbowej w dniu 28 lutego 2007r. Od chwili otrzymania akt organ jedynie sporządził wystąpienia adresowane do Prokuratury Okręgowej w C. dotyczące toczącego się postępowania karnego. Od lutego 2008r. w sprawie nic się nie dzieje, organ wydał 10 postanowień o przedłużeniu terminu załatwienia sprawy - kolejnym postanowieniem z dnia "[...]" organ przedłużył termin załatwienia sprawy do dnia 29 stycznia 2010r. W ciągu dwóch lat organ był trzykrotnie bezskutecznie wzywany do załatwienia sprawy (pismami z dnia: 12.10.2007r., 17.03.2008r., 6.07.2009r.).
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie.
W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że jest związany wyrokiem z dnia 18 stycznia 2006r., sygn. akt I SA/Ol 387/05. W wyroku tym Sąd uznał, iż pomocny przy rozstrzyganiu sprawy podatkowej może okazać się materiał dowodowy zgromadzony w postępowaniu karnym, natomiast naruszeniem zasady kompletności zebranego materiału dowodowego było zakończenie postępowania podatkowego przed rozstrzygnięciem prowadzonej przez Prokuraturę Okręgową w C. sprawy karnej. W tej sytuacji organ występował najpierw do Prokuratury Okręgowej w C., a następnie do Sądu Rejonowego w C. - ostatnia odpowiedź z Sądu wpłynęła 20 listopada 2009r. Poza tym, w związku z żądaniem strony skarżącej, do akt sprawy zostały włączone protokoły przesłuchania H.T. oraz zostały dołączone kserokopie przesłuchań kierowców, którzy byli odprawiani w Urzędzie Celnym w B. i na granicy w B. W prowadzonej sprawie w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, konieczne jest zatem oczekiwanie na rezultat toczącego się postępowania karnego.
Ponadto organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 140 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwana dalej " o.p.", o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie wynikającym z art. 139 § 3 o.p., pełnomocnicy strony skarżącej byli informowani. Organ uprawniony był do wyznaczania kolejnych terminów załatwienia sprawy, gdyż jej charakter jest skomplikowany, a także nadal jest prowadzone postępowanie karne.