Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski, sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Protokolant stażysta Karolina Arkita, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2018r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia ostatecznej decyzji w sprawie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące 2006r. oddala skargę.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania R.K., utrzymał w mocy własną decyzję z dnia "[...]" w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku akcyzowego za 2006 r.
Z przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji stanu faktycznego sprawy wynika, że dokonując w 2006 r. hurtowych transakcji sprzedaży oleju opałowego na rzecz Spółek A, B oraz C, podatnik nie odebrał od nabywców oświadczeń o przeznaczeniu wyrobu do celów opałowych. Mając to na uwadze, Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia "[...]" określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. Na wydaną następnie w dniu "[...]" decyzję Dyrektora Izby Celnej strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, który postanowieniem z dnia 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 193/11, odrzucił skargę.
Pismem z dnia 28 maja 2015 r. strona wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]". Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 772/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej. Od wyroku tego strona wywiodła skargę kasacyjną, którą Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wyrokiem z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. akt I GSK 961/15.
Następnie pismem z dnia 25 sierpnia 2016 r. na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) podatnik zwrócił się z wnioskiem o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną z uwagi na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie o sygn. akt C-418/14 opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w dniu 8 sierpnia 2016 r.
Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej odmówił uchylenia ostatecznej decyzji. Utrzymując to rozstrzygnięcie w mocy, w uzasadnieniu decyzji z dnia "[...]" organ wskazał, że przesłanka wznowienia postępowania, o której mowa w art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej, istnieje, gdy po wydaniu ostatecznej decyzji zapadnie orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej mające wpływ na jej treść. Wskazując następnie na brzmienie przepisów art. 4 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 1, art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 1, art. 64, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 1a ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2004 r. Nr 29, poz. 257 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. z 2004 r. Nr 87, poz. 825 ze zm.), organ wyjaśnił, że warunek zastosowania obniżonej stawki akcyzy sprowadzał się do obowiązku uzyskania od nabywcy wyrobów oświadczenia o ich przeznaczeniu na cele uprawniające do stosowania tej stawki. Niezłożenie przez nabywcę oświadczenia lub podanie w oświadczeniu niekompletnych bądź nieprawdziwych informacji było równoznaczne z niespełnieniem wymogów formalnych określonych w obowiązujących przepisach prawa i powodowało zastosowanie podstawowej stawki podatku akcyzowego.