Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Gerard Czech Sędzia WSA Marta Wojciechowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 marca 2014 r. sprawy ze skargi "A" Spółka z o.o. w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 14 sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. oddala skargę.
A Spółka z o.o. z siedzibą w O. (dalej jako: skarżąca, Spółka), dnia 13.03.2013r., w ślad za złożoną dnia 20.02.2013r. korektą zeznania o wysokości dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych za 2011r. (CIT-8), złożyła w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w O. wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2011 w kwocie 6.948,00 zł i zaliczenie jej na poczet podatku należnego za rok 2012. Uzasadniając wniosek, skarżąca podała, że nadpłata wynika z korekty deklaracji CIT-8 za rok 2011 złożonej dnia 20.02.2013r., której przyczyną była zmiana stawki amortyzacyjnej, ustalonej pierwotnie w błędnej wysokości. Do wniosku skarżąca dołączyła: pismo z dnia 4.01.2013r. skierowane do biura rachunkowego B Spółka z o.o., w którym wnosi o dokonanie korekty amortyzacji obiektu położonego w O., przy ul. P., poprzez przyjęcie stawki 7% począwszy od momentu nabycia ww. nieruchomości, pismo Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w O. nr [...] z dnia 16.02.1998r. dot. budynku położonego w O., przy ul. P., fakturę VAT nr FV/92/10 z dnia 8.07.2010r. wystawioną przez C Spółka z o.o. w O., dokumentującą zakup lokalu nr 1 i 2 przy ul. P., fakturę VAT nr [...] z dnia 19.08.2010r. wystawioną przez P.H.U. D M. S. w P. za roboty budowlane w ww. budynku, wyliczenie wydatków poniesionych na lokal nr 1 i 2, protokół odbioru robót nr 1/1377/08/2010 z dnia 19.08.2010r. do umowy nr B77/09/2009, tabelę amortyzacyjną na rok 2010, tabelę amortyzacyjną po korekcie na 2010r.
Następnie dnia 17.04.2013r. skarżąca złożyła w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w O. oświadczenie, że środek trwały w postaci lokalu nr 2 położonego w O. przy ul. P. był amortyzowany przy zastosowaniu metody indywidualnej począwszy od dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych i wyposażenia, zatem zmiana stosowanej dotychczas stawki amortyzacji nastąpiła w ramach dotychczas stosowanej metody amortyzacji. Do oświadczenia dołączyła ewidencję środków trwałych i wyposażenia.
Następnie dnia 6 maja 2013r. złożyła pismo, podnosząc, że powodem wniosku o stwierdzenie nadpłaty były błędnie ustalone koszty uzyskania przychodów w związku z odpisami amortyzacyjnymi. Zaznaczyła, że dokonana przez nią zmiana stawki amortyzacyjnej nie jest zmianą metody amortyzacji, a jedynie podwyższeniem stawki, co jest zgodne z treścią art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a przepisy prawa nie zabraniają korekty zaniżonego kosztu uzyskania przychodów w przypadku ujęcia w nich niewłaściwej wartości odpisu amortyzacyjnego.
Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w O. decyzją z dnia 10.05.2013r., wydaną na podstawie art. 75 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) - dalej: O.p., odmówił skarżącej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych w kwocie 6.948,00 zł.
Uzasadniając odmowę, organ I instancji odwołał się do przepisów art. 72-75 O.p., oraz art. 16h i 16j ustawy z dnia z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 ze zm. - dalej: u.p.d.o.p.) i art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013r., poz. 330), przedłożonych przez skarżącą dowodów, danych zawartych we wniosku i złożonych wyjaśnień dotyczących zmiany stawki amortyzacji lokalu nr 2 przy ul. P.. Wskazał, że decyzję o wyborze metody amortyzacji oraz wysokości stawki amortyzacyjnej podatnik podejmuje przed rozpoczęciem amortyzacji i stosuje ją konsekwentnie przez cały okres amortyzacji środka trwałego. Ponieważ skarżąca w chwili wprowadzenia w 2010r. lokalu nr 2 położonego w O. przy ul. P. do ewidencji środków trwałych przyjęła indywidualną stawkę amortyzacyjną 2,5%, nie mogła jej zmienić na stawkę 7%, a tym samym podwyższyć kosztów uzyskania przychodów. Na poparcie swojego stanowiska, organ I instancji odwołał się do indywidualnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25.02.2011r., nr ILPB1/415-1351/10-2/AG.