Przedstawione powyżej argumenty prowadzą do wniosku, że organ wbrew dyspozycji art. 7a § 1 k.p.a., nie rozstrzygnął wątpliwości interpretacyjnych dotyczących przepisu art. 271 ust. 3 P.w. na korzyść strony zobowiązanej do wniesienia opłaty. Dodatkowo organ poprzez nieprzedstawienie szczegółowych argumentów prowadzących do takiego wyboru interpretacji spornego i niejasnego przepisu, również w kontekście innych metod wykładni, naruszył art. 107 § 3 k.p.a., albowiem w tej sytuacji uzasadnienie prawne decyzji nie zawiera pełnego wyjaśnienia podstawy prawnej.
W konsekwencji w niniejszej sprawie doszło do wydania zaskarżonej decyzji również z naruszeniem przepisu art. 7a § 1 k.p.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, co doprowadziło także do naruszenia przepisu art. 271 ust. 3 P.w. poprzez ustalenie rocznej opłaty stałej w wysokości naruszającej limit dopuszczalnej rocznej wielkości maksymalnego poboru wód powierzchniowych, co zagrożone jest sankcją przewidzianą w art. 280 pkt 2 lit. a) P.w. Sąd w składzie rozpoznającym tę sprawę podziela zatem tożsamy pogląd wyrażony w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 26 sierpnia 2018 r., o sygn. II SA/Gd 287/18.
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ obowiązany będzie uwzględnić powyższą wykładnię art. 271 ust. 3 ustawy Prawo wodne i obliczyć wartość omawianego parametru przyjmując jako podstawę wynikającą z pozwolenia wodnoprawnego maksymalną wartość roczną, a nie godzinową. Wydając właściwą decyzję sporządzi jej uzasadnienie przy spełnieniu wymogów określonych w art. 107 § 3 k.p.a. oraz uwzględnieniu przedstawionych wyżej rozważań.
Pomimo, że część podniesionych w skardze szczegółowych zarzutów okazała się nieuzasadniona, po dokonaniu kontroli zaskarżonej decyzji w pełnym zakresie z urzędu, Sąd uchylił ją na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) p.p.s.a.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a., zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na zasądzone koszty składa się: kwota 100,00 zł tytułem uiszczonego przez skarżącą wpisu oraz kwota 270,00 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego reprezentującego skarżącą, ustalona jako stawka minimalna na podstawie art. 205 § 2 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 1 pkt. 1 lit. a w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. (Dz. U. z 2018 r., poz. 265).