Dalej stwierdzono, że w pozwoleniu wodnoprawnym z dnia 18.10.2016 r., nr [...] wydanym przez Marszałka Województwa Śląskiego określono pobór wód powierzchniowych w ilości Qh max = 32,74 m3/h, co oznacza, że zgodnie z art. 298 pkt 1 P.w. spółka obowiązana jest ponosić opłatę za usługi wodne. Organ był zobowiązany wydać decyzję określającą z tego tytułu wysokość opłaty, która wynosi 830,00 zł za pobór wód powierzchniowych, albowiem reklamacja spółki nie została uznana przez PGWWP Zarząd Zlewni w Opolu.
Określenia wysokości opłaty stałej organ dokonał w oparciu o przepis art. 271 ust. 3 P.w. oraz § 1 ust. 1 pkt 1 lit. a i § 15 pkt 2 rozporządzenia. Zgodnie z pierwszym z tych przepisów, wysokość opłaty stałej za pobór wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wody powierzchniowej wyrażonej w m3/s, która może być pobrana na podstawie pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, z uwzględnieniem stosunku ilości wody powierzchniowej, która może być pobrana na podstawie tych pozwoleń, do SNQ. Z § 15 pkt 2 rozporządzenia wynika z kolei, że do dnia 31 grudnia 2019 r. jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty stałej wynoszą za pobór wód powierzchniowych 250 zł na dobę za 1 m3/s za określony w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalny pobór wód.
W tej sprawie opłata za pobór wody powierzchniowej została określona jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, wynoszącej 250 złotych na dobę za 1 m3/s, czasu wyrażonego w dniach, wynoszącego 365 dni i maksymalnego poboru wód powierzchniowych określonego w pozwoleniu wodnoprawnym w ilości 32,74 m3/h i wynoszącego po przeliczeniu 0,009094444 m3/s.
W skardze na tę decyzję pełnomocnik Spółki zarzucił naruszenie przepisów:
I. prawa materialnego, a to:
- art. 545 ust. 3 pkt 7 P.w. poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na zastosowaniu przepisów ustawy nowej (wskazanej powyżej) do stanu prawnego, do którego winny zostać zastosowane przepisy obowiązujące poprzednio, z uwagi na fakt, iż decyzja - pozwolenie wodnoprawne nr [...], z dnia 18.10.2016 roku wydana przez Marszałka Województwa Śląskiego, stanowiąca podstawę wydania zaskarżonej decyzji, została wydana m.in. na podstawie ustawy wymienionej w art. 545 ust. 3 pkt 7 P.w.;
- art. 271 ust. 1 pkt 2 i 4, ust. 3 i 5, Art. 400 ust. 8 P.w. poprzez ich błędną wykładnię oraz niezastosowanie art. 305 i 552 ust. 1 pkt 1 P.w. co miało wpływ na wynik sprawy, polegającą na dowolnej, wyłącznie profiskalnej wykładni przesłanki okresu korzystania przez skarżącą z wód na poziomie 365 dni z pominięciem ustalenia rzeczywistego okresu korzystania z wód zgodnie z rygorem normy z art. 217 ust. 3 i 5 oraz art. 305 i 552 ust. 1 pkt 1 P.w. wynikającego z operatu wodnoprawnego z kwietnia 2016 roku, będącego integralną częścią pozwolenia wodnoprawnego nr [...], wskazującego na pobór wód na rzece [...], trwające około 5 dni oraz nieuwzględnienie istotnej okoliczności dla prawidłowego obliczenia opłaty oraz faktu niekorzystania przez skarżącą w 2018 roku z usług wodnych, łącznie prowadzące do rażąco wadliwego naliczenia opłat za usługi wodne;