Zobowiązanie z tytułu opłaty dodatkowej za parkowanie pojazdu na drodze publicznej w strefie płatnego parkowania bez uiszczenia opłaty za parkowanie, o której stanowi art. 13f ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. 2004 nr 204 poz. 2086 ze zm./ powstaje z mocy prawa. W konsekwencji podstawę prowadzenia egzekucji administracyjnej w celu przymusowego wykonania tego obowiązku stanowi art. 3 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Zborzyński ( spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Kuczyńska Asesor sądowy Marta Wojciechowska Protokolant referent Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2006 r. sprawy ze skargi Burmistrza [...] na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych I. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z dnia [...] nr [...]; II. określa, że uchylone postanowienia nie mogą być wykonane; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz Burmistrza [...] kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 lutego 2006 r.
Dnia 14 lipca 2005 r. Burmistrz [...] (skarżący) złożył Naczelnikowi Urzędu Skarbowego w Nysie, jako organowi egzekucyjnemu, dziesięć wystawionych przez siebie tytułów wykonawczych, obejmujących należności z tytułu opłat dodatkowych za nieopłacony postój pojazdów w strefie płatnego parkowania wraz z kosztami upomnień, z żądaniem przeprowadzenia egzekucji tych należności. W tytułach wykonawczych określono, że dochodzone należności powstały z mocy prawa na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086 ze zmianami) i dotyczą zdarzeń zaistniałych w roku 2004. Do tytułów wykonawczych dołączono dowody doręczenia zobowiązanym upomnień.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie postanowieniem z dnia [...] (Nr [...]) stwierdził na podstawie art. 29 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zmianami) niedopuszczalność egzekucji. W uzasadnieniu wskazał, że z powołanej przez wierzyciela podstawy prawnej nie wynika, by należności z tytułu opłat dodatkowych za nieopłacone parkowanie mogły być dochodzone w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, a ponadto, że zobowiązania te nie powstają z mocy prawa i aby mogły być dochodzone w drodze administracyjnej niezbędne jest, ażeby wynikały z decyzji lub postanowień właściwych organów. Powołał się na pogląd wyrażony w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 5 stycznia 2004 r. (Nr SP2-1090/033-191/2146/03/AK) oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 maja 2005 r. (sygn. II SA/Bd 754/04). Zauważył także, że z ustawy o drogach publicznych nie wynika w sposób jednoznaczny, kto jest zobowiązany do uiszczenia opłaty ani też w jakim terminie ma z obowiązku tego się wywiązać.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący zarzucił naruszenie art. 2 § 1 i art. 29 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz art. 13 ust. 1 pkt 1 i art. 40d ust. 2 ustawy o drogach publicznych, polegające na błędnym przyjęciu przez organ egzekucyjny, iż skoro z ustawy o drogach publicznych nie wynika wprost, kto jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia opłaty dodatkowej za nieopłacone parkowanie, ani w jakim terminie należność ta ma zostać uiszczona, a ponadto obowiązek jej zapłacenia nie wynika z decyzji lub postanowienia właściwego organu, brak jest podstaw do przeprowadzenia egzekucji administracyjnej - i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wskazał, że o obowiązku ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów w strefie płatnego parkowania stanowi art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, a stosownie do art. 40d ust. 2 tej ustawy opłaty i kary nie uiszczone w terminie podlegają wraz z odsetkami za zwłokę przymusowemu ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Tym samym twierdzenie organu egzekucyjnego, że należności te nie mogą być ściągane w drodze egzekucji administracyjnej, jest niedopuszczalne i nieuzasadnione. Orzecznictwo sądów administracyjnych wyjaśniło, że opłaty za parkowanie pojazdu obciążają właściciela pojazdu, chyba, że wskaże on inną osobę, która kierowała pojazdem (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 26 czerwca 1997 r., sygn. I SA/Po 1852/96 i z dnia 12 lutego 1998 r., sygn. I SA/Po 876/97). Termin do uiszczenia opłat będących sankcją za niezapłacenie opłaty parkingowej wynika z treści upomnienia, doręczanego właścicielowi pojazdu, które jest podstawą do wszczęcia egzekucji administracyjnej. Żaden przepis nie stanowi podstawy do wydawania decyzji lub postanowień w przedmiocie opłat za nieopłacony postój, a Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 10 grudnia 2002 r. (sygn. P 6/02) stwierdził, że obowiązek wniesienia opłaty za parkowanie powstawał z mocy samego prawa, bez wydawania indywidualnych decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych czy innych rozstrzygnięć. Podobny pogląd w odniesieniu do kar pieniężnych za nieopłacony postój wypowiedziało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu w decyzji z dnia 17 października 2002 r. (Nr SKO-I-1941/2002/dr). Skarżący zauważył także, że badanie zasadności obowiązku objętego tytułem wykonawczym nie należy do organu egzekucyjnego.