Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędzia NSA Joanna Kuczyńska Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Zamojska-Jaszczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 października 2013 r. sprawy ze skargi A. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Opolu z dnia 14 kwietnia 2011 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za miesiąc od czerwca do grudnia 2004r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Opolu na rzecz skarżącego kwotę 5345,00 złotych (słownie złotych: pięć tysięcy trzysta czterdzieści pięć 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 14 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Celnej w Opolu utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu z dnia 8 grudnia 2010 r. określającą A. Ł (dalej skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiące od czerwca do grudnia 2004 r. w łącznej wysokości 86.389 zł.
1.1.Postępowanie przed organami podatkowymi
W ocenie organu I instancji zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zeznania świadka i uzyskane w toku kontroli informacje, jednoznacznie świadczą o tym, że zaewidencjonowane w rejestrze zakupu firmy skarżącego faktury wystawione przez firmę "B" dokumentujące zakup oleju napędowego w ilości 85.196 litrów na kwotę netto 215 761.84 zł (podatek VAT 47 467,59 zł), nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W rzeczywistości firma sprzedającego nie dysponowała żadnym paliwem, a tym samym nie sprzedawała też paliwa wskazanego w tych fakturach.
Właściciel "B", J. A. nie nabywał oleju napędowego, a zatem nie mógł też dokonywać jego odsprzedaży, w tym na rzecz skarżącego. Zarówno faktury zakupu towarów handlowych, jak i faktury sprzedaży były fakturami "pustymi", co sam przyznał słuchany w toku postępowania. Zeznał, że był tzw. "słupem" paliwowym i wystawiał jedynie puste faktury. Nigdy też nie dokonywał zakupu ani sprzedaży paliwa, w tym oleju napędowego. Do tego procederu namówił go T. K., który pokrył koszty jego rejestracji jako podatnika VAT i który dysponował pieczątką firmy "B". On sam zajmował się wyłącznie podpisywaniem in blanco faktur VAT, dowodów wpłaty, dowodów WZ, a resztę danych w tych fakturach wypełniał T. K., któremu też przekazywane były pieniądze wpływające na rachunek bankowy firmy "B". On sam za ten proceder otrzymywał wynagrodzenie.
Oceniając natomiast zachowanie skarżącego organ uznał, że jako przedsiębiorca działający w branży paliwowej nie wykazał on szczególnej staranności i ostrożności gospodarczej. Do takich wniosków organ doszedł m.in. na tej podstawie, iż skarżący nie podpisał z dostawcą żadnej umowy, nie żądał sporządzania zamówień, paliwo zamawiał u przedstawiciela handlowego tylko telefonicznie, nie pamiętał numeru telefonu ani nazwiska tego przedstawiciela. Firma "B" sama dostarczała paliwo, jednak podatnik nie pamiętał, czy oznakowanym samochodem firmowym, nie znał nazwisk kierowców ani numerów rejestracyjnych samochodów. Zapłata odbywała się w formie gotówkowej, którą podatnik osobiście przekazywał kierowcom przewożącym paliwo, nie sprawdzając, czy do odbioru pieniędzy mieli stosowne upoważnienia, mimo przekazywanych im znacznych sum pieniężnych w gotówce. Cena paliwa nabywanego od firmy "B" była niższa od ceny obowiązującej na rynku lokalnym.
Zdaniem organu, te okoliczności wskazują, że podatnik nabywając paliwa od firmy "B" winien mieć świadomość i mógł przewidzieć, że dokonując tych transakcji mógł uczestniczyć w nielegalnym obrocie paliwami.
Przy tak ustalonym stanie faktycznym na podstawie art. 2 pkt 1 oraz art. 4 ust. 2 pkt 9 i ust. 3 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm.) [dalej u.p.a.], organ I instancji uznał, że skarżący jest zobowiązany do zapłaty podatku od towaru akcyzowego nabytego z nieznanego źródła, a zużytego w ilości 85.196 l na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Czynności te podlegają z mocy prawa opodatkowaniu (art. 4 ust. 3 u.p.a.), a podatek z tego tytułu dotychczas nie został ani zadeklarowany, ani uiszczony. Z tych przyczyn decyzją z dnia 8 grudnia 2010 r. określono zobowiązanie w tym podatku za miesiące od czerwca do grudnia 2004 r. w wysokości odpowiednio: 5.577 zł, 4.563 zł, 18.183 zł, 8.467 zł, 20.850 zł, 17.548 zł i 11.201 zł.