Wydatki ponoszone na rzecz członków zarządu spółki są kosztem uzyskania przychodu, jeżeli członkowie zarządu są pracownikami spółki.
oddala skargę.
Urząd skarbowy decyzją z 10 kwietnia 1997 r. określił spółce z o.o. podatek dochodowy od osób prawnych za 1995 r. w wysokości 3.136,40 zł.
Ustalono, że spółka w zeznaniu podatkowym podała podatek dochodowy w kwocie 1.634 zł. Dodatkowego przypisu podatku organ podatkowy dokonał w wyniku nieuznania za koszty uzyskania przychodu wydatków w kwocie 3.532,05 zł z tytułu kosztów delegacji prezesa zarządu spółki i jednocześnie jej udziałowca, z którym nie została zawarta umowa o pracę, w kwocie 1361,16 zł i braku ich bezpośredniego związku z uzyskanymi przychodami oraz kosztów konsumpcji na walnych zgromadzeniach wspólników w kwocie 2.170,89 zł. Zakwestionowano też wykazaną w zeznaniu podatkowym 1/3 część straty za 1994 r. w kwocie 201 zł, ponieważ spółka w 1994 r. nie uzyskała żadnego przychodu.
Decyzją z 8 lipca 1997 r. izba skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Według izby skarbowej wydatki na konsumpcję na walnych zgromadzeniach wspólników i delegacje za okres październik-grudzień 1995 r. prezesa zarządu spółki, który od kwietnia 1995 r. jest jej udziałowcem, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów spółki w 1995 r. Kosztem uzyskania przychodu są bowiem tylko wydatki poniesione na rzecz członka zarządu - udziałowca, z którym została zawarta umowa o pracę, i mające bezpośredni związek z uzyskanymi przez spółkę przychodami.
Ustosunkowując się do odliczenia przez spółkę w 1995 r. 1/3 straty za 1994 r. izba skarbowa ustaliła, że spółka wykazała stratę za 1994 r. w związku z zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów 85 zł jako kosztów związanych z nabyciem udziałów w spółce "R", tj. opłat notarialnych i skarbowych, oraz wydatków w kwocie 518 zł dotyczących opłat notarialnych i skarbowych od zmiany umowy spółki.
Spółka w zeznaniu podatkowym wykazała koszty uzyskania przychodu w łącznej wysokości 603 zł i mimo nieuzyskania przychodów kwotę tę potraktowała jako stratę za ten rok.
O niemożności zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów przesądza, zdaniem izby skarbowej, treść art. 15 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodu jest koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu. Przychód zaś spółka osiągnęła dopiero w 1995 r. Skoro w 1994 r. spółka nie wykazała przychodu, to zgodnie z art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy nie mogła wykazać straty za ten rok, ponieważ strata stanowi różnicę między przychodem a kosztami uzyskania przychodu.
W skardze na decyzję izby skarbowej spółka z o.o. wniosła o jej uchylenie, zarzucając niezgodność z prawem w części dotyczącej niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wyjazdem prezesa spółki, będącego jednocześnie jej udziałowcem, z którym nie zawarto umowy o pracę.
Spółka zauważyła, że niezawarcie umowy o pracę z prezesem spółki, będącym jej udziałowcem, jest ekonomicznie korzystne dla spółki, a wszystkie jego wyjazdy służbowe były związane z przychodami uzyskiwanymi przez spółkę.
W odpowiedzi na skargę izba skarbowa wniosła o oddalenie skargi.