Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi [....] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2015 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] z dnia [...] r. o nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego [...] kwotę [...] zł ([...] złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Burmistrz Miasta i Gminy W. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił M. Z. (dalej jako: podatnik, strona, skarżący) zobowiązanie w podatku od środków transportowych za 2015 r. w kwocie [...]zł.
W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że podatnik w 2015 r. był właścicielem pojazdów: [...] o nr rej. [...], [...] o nr rej. [...] oraz [...] o nr rej. [...] (tego ostatniego przez okres 6 miesięcy). W toku postępowania podatkowego ustalono, że podatnik nie złożył w zakresie ww. pojazdów deklaracji podatkowych, ani nie dokonał wpłaty należnego podatku. Podkreślono, że złożone przez podatnika oświadczenia, w świetle których wykorzystuje on ww. pojazdy wyłącznie na potrzeby działalności rolniczej, nie są zgodne z informacją uzyskaną od Naczelnika Urzędu Skarbowego we W., z której wynika, że przedmiotowe pojazdy podatnik wprowadził do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. Z powyższego organ I instancji wywiódł, że podatnik nie wykorzystuje przedmiotowych środków transportu wyłącznie do działalności rolniczej.
W odwołaniu z dnia [...] r. podatnik wniósł o uchylenie powyższej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, ewentualnie o umorzenie postępowania. Decyzji organu I instancji zarzucił naruszenie: art. 8 pkt 5, 9 i 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l."). W uzasadnieniu odwołujący się podniósł, że organ w toku postępowania nie wykazał, aby podatnik wykorzystywał środki transportu o nr rej. [...], [...], [...], na cele pozarolnicze. Zaznaczył przy tym, że wskazane środki transportu nie figurowały w jego ewidencji środków trwałych w 2015 r. jako środki transportu. W przekonaniu strony istotną okolicznością w sprawie jest faktyczne wykorzystanie przedmiotowych środków transportu, a nie ich samo ujęcie w ewidencji środków trwałych. Ponadto odwołujący się stwierdził, że zgodnie z ustawą z dnia 15 listopada 198 4 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 617 ze zm. - w skrócie: "u.p.r.") należy go zakwalifikować jako podatnika podatku rolnego (nie wyklucza tego fakt, że równocześnie prowadzi działalność gospodarczą).
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że aby środki transportowe będące przedmiotem zaskarżonej decyzji podlegały wyłączeniu z obowiązku opodatkowania w oparciu o art. 8 pkt 5 i 6 u.p.o.l., należało dokonać ustaleń w kwestii: 1) podmiotowości podatkowej strony w zakresie podatku rolnego; 2) używania naczep (przyczep) do działalności rolniczej; 3) związania środków transportowych wyłączne z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego, co oznacza, że przyczepy i naczepy nie mogą być w ogóle używane do innych celów niż działalność rolnicza. Jako istotne w sprawie uznano ustalenie faktycznego przeznaczenia przyczep i naczep, np. poprzez sprawdzenie ewidencji środków trwałych prowadzonej dla celów podatkowych, w której ww. pojazdy nie powinny figurować. Podkreślono, że organ I instancji dokonał takiego ustalenia uzyskując od Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. informację, z której wynika, że pojazdy marki [...] o nr rej [...] i [...] o nr rej. [...] nadal figurują w ewidencji środków trwałych podatnika, natomiast pojazd marki [...] o nr rej. [...] figuruje w ewidencji środków trwałych do [...] r. Zdaniem SKO, skoro z ustaleń dokonanych w oparciu o przedłożone przez podatnika dokumenty (ewidencję środków trwałych), wynika, że ww. pojazdy figurowały w tej ewidencji w 2015 r., to nie można przyjąć, że pojazdy te były jednocześnie związane wyłącznie z działalnością rolniczą prowadzoną przez podatnika podatku rolnego.