Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej ma zastosowanie jedynie, gdy dotyczy towarów w niej wymienionych, przywiezionych przez jeden a nie wiele podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Adama K. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 12 września 1997 r. (...) w przedmiocie wymiaru cła - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z argumentów zawartych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wynikałoby, że decydujące znaczenie dla wymierzenia cła od samochodu a nie od sprowadzonych części ma to, że granicę przekroczył kompletny samochód w stanie rozmontowanym. Nieistotne dla organów celnych jest to, że podmiotami dokonującymi obrotu towarowego z zagranicą były różne osoby. Taka interpretacja reguły 2a jest interpretacją zbyt daleko idącą. Gdyby konsekwentnie organy celne stosowały przyjętą wykładnię tej reguły wówczas cło za cały samochód płaciłyby osoby, które np. przewiozły przez granicę części samochodowe pochodzące z rozmontowanego samochodu, chociaż przewiezione części nie służyłyby do złożenia jednego pojazdu i to nawet w przypadku przekroczenia granicy w znacznych przedziałach czasowych.
Według reguły 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej wszelkie informacje o wyrobie zawarte w treści pozycji dotyczą wyrobu niekompletnego lub niegotowego, pod warunkiem, że posiada on zasadniczy charakter wyrobu kompletnego lub gotowego. Informacje te dotyczą także wyrobu kompletnego lub gotowego, znajdującego się w stanie niezmontowanym lub rozmontowanym. Reguła 2a odnosi się wyłącznie do traktowania charakteru wymienionych tam wyrobów.
Organy celne nie wzięły jednak pod uwagę tego, że podmiotami dokonującymi obrotu towarowego z zagranicą były dwie różne osoby. W chwili dokonywania odprawy celnej organy celne nie miały podstaw do przyjęcia, że przedmiotem importu był wyrób kompletny skoro części składające się na kompletny samochód przywiezione były przez dwóch importerów.
Informacja o której mowa w regule 2a oznacza jedynie to, że jeżeli granicę przekracza wyrób kompletny w stanie rozmontowanym, to uważa się go za wyrób kompletny i oblicza cło jak od wyrobu kompletnego. Cło od wyrobu kompletnego pobiera się jednak od podmiotu /a nie podmiotów/, który sprowadził towar kompletny w stanie rozmontowanym.
Jeżeli podmiotami sprowadzającymi rozmontowane części wyrobu kompletnego były różne podmioty, wówczas nie można od nich pobierać cła w wysokości przewidzianej dla wyrobu kompletnego.
W chwili bowiem dokonywania odprawy celnej dla tych podmiotów nie był to wyrób kompletny. A przecież decyduje stan towaru z daty dokonywania odprawy celnej. Stan tego towaru musi być taki sam dla organów celnych i dla podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą.
Rekapitulując reguła 2a ma zastosowanie jedynie, gdy dotyczy towarów w niej wymienionych, przywiezionych przez jeden a nie wiele podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą.
Konsekwencją powyższego poglądu jest stwierdzenie, że organy celne nie wykazały, iż występują przewidziane w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, które istniały w dniu wydania decyzji lecz nie były znane organowi, który wydał decyzję ostateczną. Takim nowym dowodem czy też okolicznością faktyczną nie może być fakt, iż z części sprowadzonych przez dwóch oddzielnych importerów, po dopuszczeniu tego towaru do obrotu na polski obszar celny zmontowano następnie samochód i zarejestrowano go na nazwisko jednego z nich. Są to bowiem czynności, które powstały po wydaniu decyzji ostatecznej.
Z tych względów, na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 1 i art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym postanowiono jak w sentencji.