Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędzia WSA Monika Świerczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 20 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione I. uchyla zaskarżone postanowienie w całości i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia [...], nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę 100 zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych.
Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] prowadzi postępowanie egzekucyjne wobec X. Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej jako: "spółka", "zobowiązana" lub "skarżąca") na podstawie własnych tytułów wykonawczych z dnia 21 lipca 2017 r., o nr od [...] do [...], obejmujących zaległości z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. Zawiadomieniami z dnia 25 lipca 2017 r. organ egzekucyjny dokonał próby zajęcia rachunku bankowego spółki w [...] S.A. (zajęcie nieskuteczne) oraz dokonał skutecznego zajęcia rachunku bankowego spółki w [...] S.A. Powyższe zawiadomienia wraz z odpisami tytułów wykonawczych zostały doręczone spółce w dniu 4 sierpnia 2017 r.
Pismem z dnia [...] r. zobowiązana wniosła zarzuty na prowadzone postępowanie egzekucyjne, a jako ich podstawę wskazała art. 33 § 1 pkt 1, 3, 6 i 8 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1201 ze zm. - w skrócie: "u.p.e.a.").
W uzasadnieniu zarzutów spółka stwierdziła, że egzekwowany obowiązek uległ przedawnieniu i nie istniał w dacie wystawienia tytułów wykonawczych, stąd egzekucja była niedopuszczalna. Kwestionując zasadność zajęcia rachunku bankowego podniosła, że dokonane zajęcie uniemożliwia jej prowadzenie działalności i może skutkować jej upadłością.
Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], uznał wniesione przez spółkę zarzuty za nieuzasadnione.
W motywach rozstrzygnięcia organ wskazał, że bieg terminu przedawnienia zaległości podatkowych spółki w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2010 r. uległ zawieszeniu na podstawie art. 70c w zw. z art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 - w skrócie: "O.p."), o czym Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] powiadomił spółkę pismem z dnia 18 lutego 2015 r. skutecznie doręczonym w dniu 9 marca 2015 r., a zatem przedmiotowe zaległości nie uległy przedawnieniu.
W zakresie zarzutu dotyczącego kwoty należnych od zaległości podatkowych odsetek za zwłokę wskazano, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. w piśmie z dnia 12 stycznia 2016 r. poinformował, iż w sprawie nie wystąpiły przesłanki do nienaliczania odsetek za zwłokę zgodnie z art. 24 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 720 ze zm. - w skrócie: "u.k.s."). Także Dyrektor Izby Skarbowej nie informował, aby w związku z postępowaniem odwoławczym zachodziły przesłanki do nienaliczania odsetek za zwłokę, o których mowa w art. 54 § 1 O.p.
Uznając za bezzasadny zarzut określenia egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią ostatecznej decyzji wskazano, że tytuły wykonawcze z dnia 21 lipca 2017 r. zostały wystawione na zaległości wynikające z decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r., nr [...], [...] Różnice między kwotami ujętymi w tych tytułach wykonawczych, a decyzją z dnia [...] r. wynikają z faktu, że kwoty wskazane w tej decyzji za poszczególne miesiące zostały umniejszone o kwoty wynikające z deklaracji VAT-7 złożonej uprzednio przez spółkę do [...] Urzędu Skarbowego w P..