Ustawodawca do konstrukcji prawnej polskiego podatku od towarów i usług wprowadził najsilniejsze ze wszystkich reguł językowych wykładni - reguły języka prawnego wyrażone w słowniczku ustawy, a nakazujące dla określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosowania klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej.
W wyniku przeprowadzonej kontroli w Spółce z o.o. Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdzi, iż w dniu 1 kwietnia 1994 r. pomiędzy podatnikiem a firmą niemiecką została zawarta umowa, której przedmiot został określony jako "przekazanie pewnej wiedzy w celu budowy organizacji i kierowania przedsiębiorstwem". Wiedza ta dotyczyć miała procesu technologicznego i miała być przekazywana poprzez oddelegowanych pracowników i doradców w formie instrukcji technologicznych i szkoleń pracowników. Odbiorca został zobowiązany do zachowania tajemnicy o wszystkich uzyskanych informacjach dotyczących technologicznego procesu produkcyjnego. Umowa ta została zawarta na czas nieokreślony, z miesięczną opłatą.
Inspektor Kontroli Skarbowej wskazał, że kontrolowany podatnik jako producent tapicerowanych mebli wypoczynkowych zlecał innym krajowym firmom wyprodukowanie materiałów i podzespołów do produkcji mebli. Krajowi podwykonawcy dostarczali około 70 procent niezbędnych do produkcji materiałów.
Zdaniem Inspektora Kontroli Skarbowej, z uwagi na ten fakt nie można mówić o poufnym charakterze przekazanym informacji o procesie produkcyjnym.
W oparciu o zeznania świadków ustalono, że przedstawiciele firmy niemieckiej przebywali w kontrolowanym okresie na terenie przedsiębiorstwa podatnika. W trakcie pobytu prowadzili szkolenia pracowników, udzielali porad na każdym stanowisku pracy w celu uniknięcia reklamacji przez odbiorców zagranicznych, udzielali pomocy przy wdrożeniu nowych wzorów, wyrobów, nadzorowali proces produkcyjny.
W oparciu o ustalone fakty kontrolujący stwierdził, iż umowa nazwana przez Spółkę "know-how" dotyczyła w rzeczywistości usług doradztwa w zakresie
- ogólnych zagadnień zarządzania /KWiU 74.14.11/,
- zarządzania rynkiem /KWiU 74.14.13/,
- zarządzania zasobami ludzkimi /KWiU 74.14.14/,
- zarządzania produkcją /KWiU 74.14.15/.
Powyższa klasyfikacja została dokonana przez Inspektora na podstawie opinii Urzędu Statystycznego wydanego w przedmiotowej sprawie.
Na podstawie ustalonego stanu faktycznego, Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził, że potraktowanie przez kontrolowaną jednostkę wskazanych wyżej usług jako przekazywanie wiedzy poufnej w ramach umowy "know-how" jest próbą ominięcia przepisów podatkowych.
Według Inspektora wynikająca z umowy pomoc w zakresie marketingu, szkolenia, kontroli procesu technologicznego i jakości wyrobów powinna być zakwalifikowana jako umowa o świadczenie usług.
Inspektor Kontroli Skarbowej uznał więc, że Spółka dokonała importu usług w rozumieniu art. 4 pkt 5 ustawy o VAT i w związku z tym określił kwotę zwrotu różnicy podatku w innej /niższej/ wysokości, aniżeli zostało to wykazane w deklaracjach VAT-7.
Decyzja organu I instancji, po rozpatrzeniu odwołania Spółki została utrzymana w mocy przez Izbę Skarbową w zakresie dotyczącym zakwalifikowania umowy jako importu usług.
Na powyższą decyzję Spółka złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucając jej naruszenie prawa materialnego poprzez przyjęcie, że umowa "know-how" dotyczyła importu usług oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych związanych z realizacją niniejszej umowy.