W świetle art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /brzmienie sprzed nowelizacji - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, okoliczność, że zadania gospodarcze lub inwestycyjne jeszcze nie zostały rozpoczęte nie ma wpływu na charakter gruntów nabytych w celu prowadzenia na nich działalności gospodarczej.
oddala skargę.
Decyzją z 16 października 1995 r. Burmistrz Miasta L. wymierzył Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu Spółce z o.o. - Zakład Cegielnia podatek od nieruchomości za 1994 r. oraz odsetki za zwłokę obliczone na dzień wystawienia decyzji. Podatkiem od nieruchomości zostały objęte grunty pod budynkami produkcyjnymi, administracyjno-socjalnymi i przyległe do nich tereny, aktualnie eksploatowane złoża, użytki kopalniane, przeznaczone do eksploatacji w przyszłości i wyrobiska pokopalniane nie rekultywowane zakwalifikowano jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z ogólnej powierzchni gruntów wyłączono tereny podlegające opodatkowaniu według ustawy o podatku rolnym. Ustaleń tych dokonano po przeprowadzonej 27 lutego 1995 r. kontroli i pomiarach gruntów pod budynkiem mieszkalnym, komórkami, podwórkiem i ogródkiem przydomowym i zakwalifikowano je jako pozostałe grunty.
Organ I instancji powołał uchwałę Rady Miejskiej w L. z 21 grudnia 1993 r. w sprawie ustalenia wysokości i zasad poboru podatku od nieruchomości za 1994 r.
Wniesione przez podatnika odwołanie, w którym zakwestionował wysokość podatku, niewyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, głównie poprzez objęciem podatkiem gruntów faktycznie nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie zostało uwzględnione i decyzją z 10 stycznia 1996 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. utrzymało w mocy orzeczenie organu I instancji, przedstawiając następujący pogląd prawny.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na podmiotach będących właścicielami lub samoistnymi posiadaczami nieruchomości albo obiektów budowlanych nie złączonych trwale z gruntem.
Opodatkowaniu przedmiotowym podatkiem podlegają m.in. budynki oraz ich części, budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz grupy nie objęte przepisami o podatku rolnym lub leśnym.
Podstawę opodatkowania określa art. 4 cytowanej wyżej ustawy. Powierzchnię gruntów dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości - zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/ - ustala się na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów prowadzonej dla danej miejscowości. Oświadczenie podatnika co do tego, że faktyczna powierzchnia jego działki jest mniejsza od powierzchni tej działki uwidocznionej w ewidencji, nie może być podstawą do przyjęcia opodatkowania powierzchni działki od wynikającej z ewidencji gruntów i budynków.
Jeżeli rzeczywiście istnieje rozbieżność między faktyczną powierzchnią tej działki a oznaczeniem jej powierzchni w ewidencji gruntów i budynków, to sprawą podatnika jest podjęcie odpowiednich kroków w celu doprowadzenia danych w ewidencji gruntów i budynków do zgodności z istniejącym stanem faktycznym /wyrok NSA z dnia 20 marca 1992 r., SA/Kr 139/92/.
Powyższe orzeczenie odnosi się również do obowiązku zgłoszenia przez władającego gruntem faktu przekwalifikowania poszczególnych nieruchomości na cele inne niż figurujące w rejestrze gruntów.