Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Protokolant sekr. sąd. Monika Wiza po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości III i IV raty za 2011 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] r., nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie pierwszym nie podlegają wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącego kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów sądowych.
J. P. wnioskiem z dnia [...] stycznia 2012 r. (data wpływu) wystąpił do Burmistrza Gminy A. z prośbą o umorzenie III i IV raty podatku od nieruchomości za 2011 r. dotyczącego nieruchomości położonej w R. przy ul. A.. W argumentacji wniosku podatnik podniósł, że od dnia [...] marca 2010 r. przedmiotowa nieruchomość nie jest w jego władaniu. Wyjaśnił, że na mocy postanowienia Prokuratury Apelacyjnej w P., sygn. akt [...], nieruchomość została zabezpieczona oraz stanowi dowód rzeczowy w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w P., sygn. akt [...]. Powyższe oznacza, że w razie wydania wyroku skazującego, może dojść do przepadku tej nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa, a obecnie nikt, poza Sądem, nie ma dostępu do tego gruntu. Podatnik wskazał, że nie może korzystać z gruntu, ani czerpać z niego pożytków. Okoliczności te, jego zdaniem, uzasadniają zwolnienie go od obowiązku płacenia za ten grunt podatku. Dodatkowo oświadczył, że w okresie od [...] 2010 r. do [...] 2011 r. był tymczasowo aresztowany, a obecnie poszukuje pracy.
Decyzją z dnia [...] marca 2012 r., nr [...], Burmistrz Gminy A. odmówił podatnikowi umorzenia zaległości z tytułu III i IV raty podatku od nieruchomości za 2011 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji podniósł, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że J. P. prowadzi czteroosobowe gospodarstwo domowe z żoną i dwojgiem pełnoletnich dzieci. W małżeństwie podatnika od dnia [...] istnieje ustrój rozdzielności majątkowej (akt notarialny Rep. A nr [...]). Podatnik nie dysponuje, poza wskazanym we wniosku gruntem, żadnym majątkiem ruchomym, czy też innymi nieruchomościami. Nie korzysta ze wsparcia Ośrodka Pomocy Społecznej. W okresie od [...] 2010 r. do [...] 2011 r. wnioskodawca przebywał w areszcie śledczym tracąc możliwość zarobkowania. Aktualnie nie pracuje i nie posiada żadnego źródła dochodu pozostając na utrzymaniu rodziny i osób bliskich. Podatnik jest jedynym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Wskazano także, że na mocy postanowienia Prokuratury Apelacyjnej w P. nieruchomość ta została zabezpieczona i stanowi dowód w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w P. Wobec powyższego wnioskodawca nie może z niej korzystać ani czerpać pożytków.
W ocenie Burmistrza Gminy A. zgromadzony materiał dowodowy nie wskazuje, aby w sprawie wystąpiła jakakolwiek przesłanka, o której mowa w art. 67a §1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej w skrócie: "Ordynacja podatkowa"), tj. ważny interes podatnika lub interes publiczny. Zdaniem organu, podatnik nie wskazał żadnych nadzwyczajnych okoliczności niezależnych od sposobu jego postępowania, które uzasadniałyby zastosowanie ulgi podatkowej. Podkreślono, że trudna sytuacja wnioskodawcy wynika z jego działania i doprowadziła do kłopotów finansowych z jakimi się boryka. Ponadto wskazano, że niezależnie od tego, czy nieruchomość jest we władaniu podatnika czy też nie, już sam fakt jej posiadania skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości. Umorzenie zaległości podatkowej w tym zakresie jest równoznaczne z rezygnacją organu podatkowego z należnych mu dochodów i udzielenie takiej ulgi byłoby sprzeczne z interesem publicznym a ten z kolei wymaga, aby zobowiązania podatkowe były realizowane i nie ulegały pochopnemu z nich zwalnianiu poprzez przerzucenie tego obowiązku na ogół podatników. Zaznaczono, że umorzenie zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną i dlatego okoliczności uzasadniające uwzględnienie wniosku muszą posiadać tą samą cechę. Końcowo organ stwierdził, że za umorzeniem będą przemawiać te wypadki, które nie są zależne od sposobu postępowania podatnika, bądź są spowodowane działaniem czynników na które nie miał on wpływu. W analizowanej sprawie, zdaniem organu, taka sytuacja nie miała miejsca.