Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędziowie Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 r. sprawy ze skargi [...] na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę
Pismem z dnia 23 marca 2017 r. L. W. (dalej zwana również skarżącą lub wnioskodawczynią) wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przedawnienia zobowiązania kredytowego.
Skarżąca przedstawiła opis stanu faktycznego, zgodnie z którym w dniu 23 listopada 2007 r. zawarła umowę kredytową z A. S.A. w W.. W związku z pogorszeniem sytuacji materialnej wnioskodawczyni przestała spłacać zobowiązanie. Powstała wierzytelność została sprzedana na rzecz B. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.. Na początku marca 2016 r. skarżąca otrzymała pozew, w którym wskazany ostatnio fundusz zażądał od niej zapłaty [...] zł. W trakcie postępowania skarżąca podniosła zarzut przedawnienia. Wyrokiem SR w O., Wydział I Cywilny z dnia 8 czerwca 2016 r. oddalono powództwo. Na początku 2017 r. skarżąca otrzymała od wskazanego powyżej funduszu, reprezentowanego przez Firmę Windykacyjną C. - informację PIT-8C. Wnioskodawczynię wezwano ponadto do rozliczenia z Urzędem Skarbowym. Na wezwanie organu skarżąca wskazała, że umowa kredytowa nie była związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zobowiązanie z tytułu umowy przedawniło się z dniem 16 grudnia 2013 r. W momencie przedawnienia roszczenia wierzycielem skarżącej był pierwotny z wierzycieli, tj. A. S.A. z siedzibą w W..
Na tle tak przedstawionego opisu stanu faktycznego skarżąca zwróciła się do organu z następującymi pytaniami:
1) Czy obecny wierzyciel ma podstawę do wystawienia PIT-8C?
2) Czy wnioskodawczyni podlega obowiązkowi opodatkowania takiego przychodu?
W ocenie skarżącej opisane przez nią roszczenie nie stanowi przychodu, z uwagi na co nie dochodzi do aktualizacji obowiązku zapłaty podatku. Po stronie wnioskodawczyni nie wystąpiło bowiem trwałe przysporzenie majątkowe, a co za tym idzie nie powstał przychód. Powołano się na postanowienia art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm. - dalej w skrócie: "ustawa o PDOF"). Istota przedawnienia polega na tym, że po upływie określonego w ustawie terminu, ten przeciwko komu kieruje się roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia. Skutkiem tego przedawnione roszczenie nie gaśnie, a jedynie nie może być przymusowo zrealizowane. Znajduje to wyraz w tym, że dłużnik, który po upływie terminu przedawnienia spełni świadczenie, nie może następnie żądać jego zwrotu, chociażby nie był świadomy upływu terminu przedawnienia i związanych z tym skutków. Mimo zatem rezygnacji przez nowego wierzyciela z dochodzenia przedawnionego długu zobowiązanie nadal istnieje, a dłużnik ma obowiązek je wykonać, przy czym wierzyciel nie może dochodzić przymusowego wykonania zobowiązania. Z uwagi na powyższe w ocenie skarżącej w związku z przedawnieniem zobowiązania kredytowego, nie wystąpiło po jej stronie trwałe przysporzenie majątkowe i nie powstał przychód podlegający opodatkowaniu tak jak to występuje w przypadku umorzenia wierzytelności przez bank.