Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska / spr./ WSA Kazimierz Włoch Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2017 r. spraw ze skarg "A." sp. z o.o. w [...] i B. Sp. z o. o. z siedzibą w [...] na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2017 rok oddala skargi.
Przedmiotem skarg do tutejszego Sądu jest uchwała Rady Miejskiej w Mielcu z dnia 28 listopada 2016 r. nr XXVII/261/2016 w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2017 r.
"A" Sp. z o.o. siedzibą w M. oraz "B" Sp. z o.o. z siedzibą w M. (dalej: Spółki/skarżące) pismami z dnia 22 grudnia 2016 r. wezwały Radę Miejską w Mielcu do usunięcia naruszenia prawa, uznając, że przepisy ww. uchwały naruszają interes prawny Spółek. Rada Miejska w Mielcu nie udzieliła pisemnej odpowiedzi na to wezwanie.
W skardze do tutejszego Sądu obie Spółki wniosły o stwierdzenie nieważności uchwały w części, tj.:
- § 1 pkt 1 lit. b uchwały, który określa wysokość stawek podatku od nieruchomości od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251, poz. 1885 ze zm.), w zakresie produkcji arkuszy fornirowych i płyt wykonanych na bazie drewna (PKD 16.21.Z) w wysokości 0,89 zł od 1 m² powierzchni,
- § 1 pkt 2 lit. c uchwały, który określa wysokość stawek podatku od nieruchomości od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. Nr 251 poz. 1885 ze zm.), w zakresie produkcji arkuszy fornirowych i płyt wykonanych na bazie drewna (PKD 16.21.Z) w wysokości 22,66 zł od 1 m² powierzchni użytkowej.
W ocenie skarżących powołane przepisy uchwały naruszają interes prawny Spółek przez zróżnicowanie w uchwale wysokości stawek podatku od nieruchomości dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jedynie w oparciu o kryteria, które w istocie mają charakter podmiotowy, gdyż przyjęte stawki mogą być zastosowane tylko w stosunku do nieruchomości, które są wykorzystywane przez Spółki. Skarżące zarzuciły, że naruszona została zasada równości i zakaz dyskryminacji wynikające z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz przepis art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 716 ze zm. - dalej: u.p.o.l.).
W uzasadnieniu skarg Spółki podniosły, że zakwestionowane przepisy uchwały wskazują, że określone nimi stawki obejmują grunty i budynki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie produkcji arkuszy fornirowych płyt wykonanych na bazie drewna (PKD 16.21.Z.), a więc dotyczą ściśle wskazanego rodzaju działalności gospodarczej. Wobec przedmiotów opodatkowania zastosowano zatem maksymalne przewidziane ustawą o podatkach i opłatach lokalnych stawki podatkowe. Powyższe przepisy stanowią lex specialis wobec stawek z § 1 pkt 1 lit. a i § 1 pkt 2 lit. b uchwały, dotyczących gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakresie wszelkich innych jej rodzajów - w tym zakresie stawki podatkowe zostały określone na niższym, preferencyjnym poziomie. Oznacza to, że intencją Rady Miejskiej w Mielcu było, aby jedynie nieruchomości związane z produkcją arkuszy fornirowych i płyt wykonanych na bazie drewna były opodatkowane wg stawek najwyższych, a preferencje przyznano innym podmiotom.