Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska Sędziowie SO del. Piotr Popek WSA Kazimierz Włoch / spr./ Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 26 marca 2015r. sprawy ze skargi "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" spółka komandytowa z siedzibą w S. (dawniej ""A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w S.) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2012r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2008 rok 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] listopada 2011r. nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" spółka komandytowa z siedzibą w S. (dawniej "A" spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" Spółka Komandytowo-Akcyjna z siedzibą w S.) kwotę 10.129 (słownie: dziesięć tysięcy sto dwadzieścia dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/5

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2012r. nr [...] skierowaną do A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna, Dyrektor Izby Skarbowej w R., po rozpatrzeniu odwołania spółki, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w R. z dnia [...] listopada 2011r. nr [...], określającą spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w wysokości 2.006.167 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna w S. jest następcą prawnym "A." sp. z o.o. w J. - uchwałą zgromadzenia wspólników z dnia 18 grudnia 2007r. A. Sp. z o.o. w J. zmieniła nazwę na A. Sp. z o.o. w S., następnie zaś, na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników z dnia 8 grudnia 2008 r. A. Sp. z o.o. w S. została przekształcona w A. PLUS Sp. z o.o. S.K.A. w S., po czym uchwałą zgromadzenia wspólników z dnia 5 stycznia 2009 r. zmieniona została jej nazwa na: A. Sp. z o.o. S.K.A. w S.

W zeznaniu podatkowym za 2008 r. spółka wykazała podatek należny, według 19% stawki, w wysokości 1.715.042 zł, wykazując nadpłatę w wysokości 66.847 zł ( wpłacono zaliczki w kwocie 1.781.889 zł).

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w R., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2011 r., nr UKS [...], określił spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2008 r. w kwocie 2.006.167 zł., wskazując w treści decyzji szereg uchybień stwierdzonych w rozliczeniu podatku dochodowego za 2008r.

Dyrektor Izby Skarbowej w R., opisaną na wstępie decyzją z dnia [...] marca 2012r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji - uznając odwołanie spółki za nieuzasadnione oraz podzielając stanowisko organu I instancji w odniesieniu do nieprawidłowości stwierdzonych w rozliczeniu podatkowym spółki za 2008r.

W skardze na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, spółka, domagając się uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia, zarzuciła przedmiotowej decyzji naruszenie szeregu przepisów prawa materialnego, zaś na rozprawie w dniu 14 czerwca 2012 r. pełnomocnik skarżącej podniósł dodatkowo zarzut wydania zaskarżonej decyzji w warunkach nieważności - z uwagi na sposób wskazania przez organ jej adresata. Pełnomocnik spółki podkreślił, że sam fakt, iż spółka - wskazana jako adresat decyzji - na skutek dokonanych przekształceń - jest sukcesorem praw i obowiązków swojego poprzednika prawnego, nie oznacza, że staje się ona automatycznie podatnikiem.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej w R. wnosząc o jej oddalenie podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, natomiast ustosunkowując się do podniesionego na rozprawie zarzutu błędnego wskazania adresata zaskarżonej decyzji, podkreślił, że mimo niepowołania w zaskarżonej decyzji przepisów dotyczących sukcesji podatkowej nie można zasadnie twierdzić, że nie istnieje adresat zobowiązania podatkowego. W ocenie organu brak jest tym samym podstaw do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji.

Strona 1/5