Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Włoch /spr./ Sędziowie NSA Maria Piórkowska WSA Barbara Stukan-Pytlowany Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2006r. na rozprawie- sprawy ze skargi B. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lipca 2002r. Nr [...] w przedmiocie uznania zgłoszenia celnego za nieprawidłowe I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że powyższa decyzja nie może być wykonana do chwili uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Celnej na rzecz skarżącej B. R. kwotę 1.664 zł. (słownie: tysiąc sześćset sześćdziesiąt cztery złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
SA/Rz 503/05
Uzasadnienie
Naczelnik Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] maja 2002 roku, Nr [...] uznał zgłoszenie celne JDA SAD [...] za nieprawidłowe w zakresie określenia kwoty wynikającej z długu celnego.
W uzasadnieniu organ podał, że w dniu [...] maja 2002 roku B.R.zgłosiła do procedury dopuszczenia do obrotu na podstawie JDA SAD [...] sprowadzony z Francji samochód osobowy marki Renault Megane 1,9 rok produkcji 2000 (numer nadwozia [...]). Do zgłoszenia celnego dołączyła m. in. fakturę z dnia 21 marca 2002, nr [...] w której uwidoczniono cenę sprzedaży na 3354,00 EUR. Rachunek ten stanowił dla zgłaszającej podstawę określenia wartości celnej.
Przeprowadzona w trybie art. 70 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 roku - Kodeks celny (tekst jednolity: Dz. U. z 2001r., Nr 75, poz. 801 ze zm.) weryfikacja wykazała, że wartość samochodu podana na rachunku była znacznie niższa od jego faktycznej wartości. Stwierdzono nadto, że dług celny, zgodnie z art. 212 i art. 222 Kodeksu celnego, powstał w chwili niewykonania obowiązku wynikającego ze stosowania procedury tranzytu, tj w dniu 3 kwietnia 2002 roku, a więc w następnym, dniu po terminie dostarczenia towaru określonym w dokumencie tranzytowym
Powołując się na art. 23 § l i § 7 Kodeksu celnego Naczelnik Urzędu Celnego wyjaśnił, że zakwestionował wiarygodność rachunku z dnia 21 marca 2002 w części dotyczącej wartości transakcyjnej w oparciu o katalog podający uśrednione ceny krajowe. Dla ustalenia wartości samochodu, jako wartość bazową, organ celny przyjął cenę określoną w katalogu INFO- EXPERT 4A/02 w kwocie 31000,00 PLN, którą pomniejszył o 22 % podatku od towarów 1 usług oraz 3,1 % podatku akcyzowego.
Organ podkreślił, ze przy ustalaniu wartości sprowadzonego samochodu kierował się zasadami zawartymi w studium 1.1 opracowanym przez Techniczny Komitet Ustalania Wartości Celnej Światowej Organizacji Celnej (WCO). Wyjaśnienia tego Komitetu do Porozumienia w sprawie stosowania art. VII Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu z 1994 roku zostały opublikowane formie załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 września 1999 roku w sprawie wyjaśnień dotyczących wartości celnej (Dz. U. Nr 80, poz. 908).
Naczelnik Urzędu Celnego wyjaśnił również, że w przypadku ustalania wartości używanego pojazdu nie było możliwe zastosowanie metod określonych w art. 25 - 28 Kodeksu celnego, dlatego wartość celna została ustalona według metody "ostatniej szansy" określonej w art. 29 § l Kodeksu celnego.
Konsekwencją określenia wartości celnej sprowadzonego samochodu w wyższej wysokości (24 654,82) było również określenie w wyższej wysokości - niż wynikająca ze zgłoszenia celnego - długu celnego i odpowiednie wyliczenie podatku VAT oraz podatku akcyzowego.
W odwołaniu od decyzji B.R. podniosła, że organ celny I instancji nie wykazał przyczyn uznania dokumentu zakupu z dnia 21 marca 2002 roku za niewiarygodny. Zdaniem skarżącej nie można kwestionować wiarygodności faktury tylko z tego powodu, że cena rynkowa towaru jest znacznie wyższa od udokumentowanej. Dlatego też, w jej ocenie, brak było podstaw do zastosowania art. 29 Kodeksu celnego, z pominięciem art. 23 - 28 Kodeksu celnego.