Organy słusznie przyjęły, że M.S. nie wykazał że posiadał jakiś majątek osobisty i aby z tego majątku nabył udziały A. "O. " Spółka z o.o. z siedzibą w O.
Ponieważ pomiędzy małżonkami tj. skarżącym i jego żoną istniał ustrój wspólności majątkowej, a M.S. w 2005r. nie dysponował majątkiem osobistym, który pozwoliłby na pokrycie wydatku na przedmiotowe udziały, należało przyjąć, że wydatek na powyższe udziały został poniesiony z majątku wspólnego, a udział każdego z małżonków w dochodach i wydatkach zgodnie z art. 43 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynosi połowę.
Organy zebrały w sprawie wyczerpujący materiał dowodowy i dokonały jego prawidłowej oceny, z uwzględnieniem zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego i nie dopuściły się naruszenia prawa procesowego także w postaci art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 123 § 1, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1 i 2, art. 188, art. 191 oraz art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej.
Przy poszanowaniu prawa procesowego, w sposób prawidłowy ustalono stan faktyczny i zastosowano właściwe prawo materialne bez naruszenia jego norm.
Należy podkreślić, że postępowanie w sprawie ustalenia wysokości przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych jest postępowaniem o szczególnym charakterze, w którym najpierw organ podatkowy zobligowany jest do ustalenia wszystkich wymienionych w art. 20 ust. 3 ustawy o p.d.o.f. składników poniesionych wydatków i wartości zgromadzonego w ten sposób mienia oraz mienia zgromadzonego przed poniesieniem wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzących z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Na tym etapie postępowania organ podatkowy winien udowodnić podatnikowi brak z jego strony pokrycia dokonywanych przezeń wydatków w ujawnionych źródłach przychodu. Jeżeli organ stwierdzi nieujawnienie wszystkich dochodów, to wówczas na podatniku będzie spoczywał ciężar udowodnienia, że wydatki znajdują pokrycie w źródłach przychodu. Przerzucenie ciężaru dowodzenia na podatnika nie oznacza, że organy podatkowe są całkowicie zwolnienie z obowiązku zebrania materiału dowodowego w zakresie podstawy opodatkowania. Zasada prawdy materialnej wymusza na organach podatkowych dążenie do poznania i ustalenia możliwie wszystkich okoliczności faktycznych, zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść strony. Oznacza to, że w przypadku gdy na podatniku - wskutek wskazanych wyżej okoliczności - będzie spoczywał ciężar wykazania, że wydatki znajdują pokrycie w źródłach przychodu, a twierdzenia strony są w tym zakresie ogólnikowe i lakoniczne, obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest wezwanie strony do uzupełnienia i sprecyzowania tych twierdzeń. Zaznaczyć należy, że tam gdzie wyraźny przepis prawa nie nakłada obowiązku przedstawienia określonych dowodów, zarówno orzecznictwo sądowe, jak i doktryna prawa podatkowego, dopuszczają uprawdopodobnienie określonych okoliczności. Jeżeli jednak strona nie wykaże powoływanych okoliczności, to organ może z tego wywieść negatywne dla niej skutki.
Z tych względów skarga jako bezzasadna podlegała w oparciu o art. 151 P.p.s.a. oddaleniu.