Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.), Protokolant Gabriela Porzezińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi E. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.
Zaskarżonym postanowieniem z [...] r., znak: [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. stwierdziło uchybienie terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Burmistrza Gminy i Miasta G. z dnia [...] r., znak:[...] , określającej [...] Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za rok 2011 w kwocie [...] zł.
Jako podstawę prawną zaskarżonego postanowienia wskazano art. 228 § 1 pkt 2 w zw. z art. 216 § 1 oraz art. 219 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej "O.p.".
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazano, że decyzja organu I instancji zawierała pouczenie o sposobie i terminie wniesienia odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S.. Podniesiono także, że odbiór decyzji organu I instancji został pokwitowany w siedzibie Spółki w dniu 19 października 2011 r. oraz, że termin do wniesienia odwołania upłynął w dniu 2 listopada 2011 r. Organ odwoławczy wskazał również, że odwołanie od decyzji z dnia 19 października 2011 r. Spółka nadała listem poleconym w dniu 7 listopada 2011 r. (koperta z datownikiem i numerem nadania w aktach sprawy), a więc z uchybieniem terminu do jego wniesienia. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. zwróciło także uwagę, że strona nie złożyła wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Końcowo stwierdzono też, że brak odniesienia się do kwestii uchybienia terminu przez Spółkę uniemożliwia merytoryczne rozpatrzenie sprawy.
Spółka nie zgodziła się z powyższym rozstrzygnięciem, i w dniu 27 grudnia 2011 r. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, wnosząc o jego uchylenie w całości.
W uzasadnieniu skargi skarżąca Spółka nie przedstawiła żadnych zarzutów naruszenia prawa dotyczących kwestionowanego postanowienia w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania, stwierdzając, że kwestia terminu złożenia odwołania pozostaje bez znaczenia dla sprawy. Zarzuciła natomiast, że decyzję w sprawie podatku od nieruchomości organ I instancji wydał bez podstawy prawnej i faktycznej.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy powołał dotychczasową argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, wnosząc o oddalenie skargi, podkreślił, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa.
W dniu 19 kwietnia 2012 r. na rozprawie reprezentujący Spółkę Prezes Zarządu oświadczył, że nie wnosił o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, uznał bowiem, że ma prawo do tego żeby organ zajął się rozpoznaniem sprawy, skoro nałożenie podatku było działaniem jego zdaniem bezprawnym. Wyjaśnił także, że strona uchybiła terminowi z uwagi na to, że poczta zlikwidowała skrzynkę pocztową, na którą przychodziła korespondencja do Spółki. Wskazał również na adres do doręczeń: [...]
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona.
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, o ile ustawy nie stanowią inaczej. W myśl zaś art. 145 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a.", sąd uchyla decyzję lub postanowienie, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego lub naruszenie przepisów postępowania, o ile to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, lub dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, ewentualnie stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia, jeżeli zachodzą przyczyny określone we właściwych przepisach. Tak więc tylko stwierdzenie, że zaskarżone postanowienie (decyzja) dotknięte jest przynajmniej jedną z powyższych wad skutkuje jego wyeliminowaniem z obrotu prawnego. Nadto, należy wskazać na art. 134 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy. Zaskarżenie orzeczenia organu podatkowego skutkuje tym, że przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego jest tylko ta kwestia, która w tym orzeczeniu została rozstrzygnięta.