Wobec powyższego organy podatkowe uznały, że oświadczenia odebrane przez stronę od nabywców oleju opałowego zawierają braki wymienione powyżej i nie spełniają przewidzianych prawem wymogów, w konsekwencji Z. L. nie spełnił warunków do sprzedaży oleju opałowego z zastosowaniem obniżonej stawki akcyzy. Następnie przywołując treść art. 65 ust. 1a pkt 1a ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym organ podatkowy określił wysokość zobowiązania w podatku akcyzowym, oraz przedstawił sposób wyliczenia odsetek od poszczególnych wpłat dziennych.
Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie o powyższych rozstrzygnięć wniósł Z. L. zarzucając im:
1. naruszenie przepisów prawa materialnego, a w szczególności art. 4 ust. 2 pkt 10 i art. 65 ust. 1 a ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym przez zastosowanie tych przepisów w przedmiotowej sprawie mimo braku ku temu podstaw;
2. wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem prawa materialnego, a w szczególności prawa unijnego punktu 37 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 roku w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, naruszenie art. 89 ust. 16 w zw. z art. 89 ust. 5, 6, 7 i 8 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym, naruszenie art. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;
3. naruszenie przepisów prawa procesowego mające istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, a w szczególności art. 12 art.120, art. 122 i art. 124 Ordynacji podatkowej;
4. błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść rozstrzygnięcia i polegający na przyjęciu, że w zakwestionowanych transakcjach sprzedaży niedopuszczalne było zastosowanie obniżonej stawki akcyzy podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy w sprawie powinien prowadzić do odmiennych wniosków.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania podatkowego.
W uzasadnieniu skarżący przede wszystkim wskazał, iż w zdecydowanej większości braki oświadczeń zostały przez niego uzupełnione jeszcze przed wszczęciem kontroli.
Ponadto Z. L. podkreślił, iż niezależnie od tego, w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych takie braki jak brak wskazania numeru NIP, brak wskazania rodzaju i typu urządzenia grzewczego w stosunku do osób fizycznych, czy brak podpisów pod treścią oświadczenia w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osób prawnych, czy jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej nie jest sytuacją tożsamą z niezłożeniem oświadczenia w ogóle i nie pozbawia stron takiej transakcji prawa do zastosowania obniżonej stawki podatkowego, zważywszy, że wszystkie pozostałe elementy oświadczenia te zawierały.
Organ celny w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.
Na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wydał postanowienie o połączeniu na podstawie art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej "p.p.s.a."), spraw o sygnaturach I SA/Sz 437/13, I SA/ Sz 438/13, I SA/Sz 439/13 i I SA/Sz 440/13 do łącznego rozpoznania oraz do wspólnego rozstrzygnięcia.