Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Lidia Maląg, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 20 lutego 2014 r. sprawy ze skargi W. T. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie, 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.
Jak wynika z akt rozpoznawanej sprawy, postanowieniem z dnia 19.03.2013 r., , [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze odmówiło zobowiązanemu W. T. przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Burmistrza z dnia 13 lutego 2013r., nr [...] , zawierające stanowisko wierzyciela w sprawie zarzutów egzekucyjnych.
W uzasadnieniu zaskarżonego ww. postanowienia Kolegium wskazało, że wnioskiem z dnia 4 marca 2013r. (data wpływu do Urzędu Miasta [...] ) W. T. zwrócił się o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na ww. postanowienie Burmistrza uzasadniając wniosek tym, że nie był w stanie dokonać czynności zakreślonej terminem, ponieważ stan jego zdrowia psychicznego mu to uniemożliwił; od dnia 21 lutego 2013 r. był zmuszony przyjmować leki antydepresyjne, co stanowi okoliczność przez niego niezawinioną. Na dowód tej okoliczności przedłożył zaświadczenie lekarskie. Jednocześnie z wnioskiem strona złożyła zażalenie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze, odnosząc się do tego wniosku, przywołało przepis art. 58 Kodeksu postępowania administracyjnego (K.p.a.), wskazując przy tym, że przepis ten reguluje kwestię terminu do wniesienia za zażalenia, po czym wskazano, że osoba zainteresowana ma uprawdopodobnić brak swej winy w uchybieniu terminowi do wniesienia środka odwoławczego, czyli powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda do wniesienia zażalenia była od niej niezależna i istniała cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia, na co przywołano wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2000 r., III SA 1716/99, niepubl. Taką przeszkodą - jak dalej wskazało Kolegium - może być siła wyższa, np. powódź, odcięcie od świata na skutek ataku ostrej zimy oraz niektóre zdarzenia losowe, np. przerwy w komunikacji, poważny wypadek samochodowy, związany z hospitalizowaniem w ostatnich dniach upływu terminu itp. Jakiekolwiek niedbalstwo zainteresowanego dyskwalifikuje możliwość przywrócenia terminu.
Według Kolegium, w rozpatrywanym przypadku strona nie wykazała, by przeszkoda do wniesienia zażalenia w terminie miała charakter wyjątkowy i przejściowy. Wnioskodawca powołuje się na zdrowie psychiczne i fakt zażywania leków antydepresyjnych jako przeszkodę. Zdaniem Kolegium, nie jest to okoliczność uzasadniająca przywrócenie terminu. Choroba strony może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą niezachowanie terminu tylko wówczas, gdy rzeczywiście uniemożliwia podjęcia czynności procesowej. Sam fakt występowania choroby nie może być potraktowany jako przyczyna usprawiedliwiająca bezczynność strony.
Z załączonego zaświadczenia Poradni Zdrowia Psychicznego w [...] z 21 lutego 2013r. wynika, że leczy się on psychiatrycznie od 28 kwietnia 2008 r.
i opieka lekarska trwa nadal. Niedotrzymanie terminu do wniesienia zażalenia - jak dalej wskazało Kolegium - nie było więc spowodowane nagłą przeszkodą w postaci choroby, która odizolowała stronę od czynności dnia codziennego w stopniu uniemożliwiającym napisanie i wysłanie zażalenia w terminie. Taka sytuacja zdrowotna, w jakiej znajduje się wnioskodawca trwa od kilku lat. Jeżeli zatem choroba przeszkadza wnioskodawcy w prawidłowym funkcjonowaniu, przejawem należytej staranności w zabezpieczeniu swego interesu byłoby ustanowienie pełnomocnika. Osoba zainteresowana musi bowiem uprawdopodobnić brak swej winy, czyli powinna uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność. W rozpatrywanej sprawie Kolegium nie znalazło dowodów uprawdopodabniających brak niezawinionej staranności po stronie wnioskodawcy. Nie wykazał on bowiem w sposób wiarygodny, że jego przewlekła i wciąż trwająca choroba mogła być przyczyną niedotrzymania terminu do wniesienia zażalenia, a tym samym w tych okolicznościach faktycznych i prawnych należało odmówić przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia.