Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Chorzępa Sędziowie Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia NSA Kazimiera Sobocińska (spr.) Protokolant Karolina Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2006 r. sprawy ze skargi D. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w obniżonej opłacie targowej za okresy: [...], [...], [...]. o d d a l a skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia
[...], wydaną w trybie odwoławczym, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta C. z [...] określającą zobowiązanie podatkowe D. U. w opłacie targowej za okres od [...] do [...]w łącznej kwocie [...].
Za podstawę prawną rozstrzygnięcia powołano art. 15 ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. Nr 9,poz.31 ze zm.) oraz uchwały Rady Miejskiej w sprawie ustalenia wysokości stawek opłat targowych.
Z dokonanych ustaleń wynika, że D. U. w okresie od [...] do [...] dokonywała sprzedaży na targowisku, a mianowicie ze stoiska nr [...] o wymiarach [...] m. położonego w Domu Handlowym w O., na podstawie umowy dzierżawy zawartej z właścicielem, Spółką z o.o. "H". W ocenie organów obu instancji Dom Handlowy w O. jest targowiskiem w rozumieniu art. 15 ust.2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Przepis ten za targowiska uznawał wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, w szczególności z ręki, kosztów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych. Podatniczka prowadziła sprzedaż ze stoiska usytuowanego w Domu handlowym w O., zatem na mocy art. 15 ust.1 ustawy o p.o.l. obowiązana była uiszczać opłatę targową w wysokości ustalonej wskazanymi uchwałami Rady Miejskiej. Okoliczność, że Rada Miejska ustaliła obniżoną stawkę opłaty targowej w wymiarze miesięcznym, a nie dziennym, zdaniem SKO, jest bez znaczenia, bowiem uchwały Rady stanowią przepis prawa miejscowego, którego SKO nie jest władne oceniać, co do zgodności z prawem.
W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego podatniczka domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji zarzucając, że wydana została z naruszeniem art. 15 ust.1 ustawy o p.o.l. poprzez niewłaściwe zastosowanie oraz błąd w ustaleniach faktycznych, że dokonywała sprzedaży na targowisku.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko .
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł , co następuje:
Skarga jest nieuzasadniona, nie ma bowiem podstaw do uznania zaskarżonej decyzji za niezgodną z prawem.
Art. 15 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2002r. stanowił: "Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach (ust.1). Targowiskiem, o których mowa w ust.1 są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, w szczególności z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych..."(ust.2).
W rozpatrywanej sprawie niesporne jest, że skarżąca dokonywała sprzedaży ze stoiska, a zatem na targowisku, gdyż stoisko w sposób jednoznaczny objęte było definicją targowiska zawartą w art. 15 ust.2 omawianej ustawy.
Zawarte w skardze stwierdzenie skarżącej, że "nie dokonywała ona sprzedaży na przestrzeni lat [...]" jest nie do przyjęcia w sytuacji gdy potwierdzone zostało, że w okresie tym dzierżawiła stoisko i ponosiła z tego tytułu czynsz, a ponadto w toku całego postępowania administracyjnego faktu takiego nie zgłosiła, choć była zawiadamiana o wszystkich czynnościach postępowania i była reprezentowana przez pełnomocnika będącego adwokatem.
Odnośnie zarzutu, że wskazane uchwały Rady Miejskiej określiły obniżoną opłatę targową w stawce miesięcznej zamiast dziennej, należy podzielić stanowisko Samorządowego Kolegium Odwoławczego, że uchwały te stanowią powszechnie obowiązujące prawo miejscowe, których zgodność z prawem nie została zakwestionowana przez Regionalną Izbę Obrachunkową, zatem muszą być respektowane.
Reasumując, zaskarżona decyzja odpowiada prawu, a skarga z braku podstaw do uwzględnienia podlega oddaleniu na mocy art. 151 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi .