Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie WSA Dariusz Chaciński WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant sekretarz sądowy Tomasz Noske po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] czerwca 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego oddala skargę
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] siepnia 2012 r. Nr [...], na podstawie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 33, poz. 872 ze zm., dalej jako "ustawa“) w związku z art. 104 § 1 ustawy z dnia z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "k.p.a.“), stwierdził nabycie z dniem 1 stycznia 1999 r. z mocy prawa przez Gminę Miasto [...] prawa własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną (lokalną - miejską), położonej w [...] przy ul. [...], w obrębie [...], oznaczonej w ewidencji gruntów jako dz. nr [...], o pow. [...] m2, dla której w Sądzie w [...] [...] Wydziale Ksiąg Wieczystych jest prowadzona księga wieczysta Rep. hip. Nr [...].
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że wszczął przedmiotowe postepowanie na wniosek Prezydenta Miasta [...] i podał, że zgodnie z art. 73 ust. 1 i 4 ustawy nieruchomość pozostająca w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, niestanowiąca ich własności, a zajęta pod drogę publiczną, z dniem 1 stycznia 1999 r. staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem, które będzie ustalane i wypłacane według zasad i trybu określonych w przepisach o odszkodowaniach za wywłaszczone nieruchomości na wniosek właściciela nieruchomości złożony w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., przy czym po upływie tego okresu roszczenie wygasa. W wyniku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego organ ustalił, że przedmiotowa nieruchomość w dniu 31 grudnia 1998 r. stanowiła własność O. C. oraz Z. H., co potwierdziło zaświadczenie z Sądu Rejonowego w [...] znak: [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r., była zajęta pod drogę (lokalną-miejską) - ul. [...] na podstawie Uchwały Wojewódzkiej Rady Narodowej Miasta [...] Nr [...] z dnia [...] stycznia 1990 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii lokalnych, miejskich i gminnych na terenie województwa [...] (Dz. Urz. Woj. [...] Nr [...], poz. [...]) oraz pozostawała we władaniu Gminy Miasta [...], co potwierdziło oświadczenie zawarte w piśmie Referatu Komunalnego Delegatury [...] Urzędu Miasta [...] z dnia 6 maja 2010 r. Wojewoda [...] wystąpił do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Urzędu Miasta [...], Wydziału Ewidencji Ludności z wnioskiem o ustalenie danych osobowych O. C. i Z. H. W odpowiedzi na ww. wnioski, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji pismem z dnia 12 maja 2010 r. znak: [...] oraz Urząd Miasta [...] pismami z dnia 14 i 17 listopada 2011 r. znak [...] oraz [...] udzieliły informacji, że ww. osoby nie figurują w zbiorach danych osobowych. Ponadto Wojewoda [...] zwrócił się do Polskiego Czerwonego Krzyża oraz Żydowskiego Instytutu Historycznego z pytaniem, czy znajdują się w zbiorach dokumenty mogące wskazywać dane adresowe właścicieli przedmiotowej nieruchomości. Polski Czerwony Krzyż udzielił informacji, że w prowadzonej kartotece wskazane osoby nie figurują. Podobnie Żydowski Instytut Historyczny pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. poinformował, że właściciele opisanej nieruchomości nie występują w bazach Instytutu. Organ pierwszej instancji wobec tego stwierdził, że stosownie do treści art. 73 ustawy przedmiotowa nieruchomość, będąca we władaniu Gminy Miasta [...], stała się z mocy prawa jej własnością z dniem 1 stycznia 1999 r.