Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Sędziowie WSA Dariusz Pirogowicz WSA Anna Wesołowska (spr.) Protokolant referent stażysta Anna Barska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2017 r. sprawy ze skargi P. K. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta miasta W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. akt IV SAB/Wa 170/15 1. wymierza Prezydentowi miasta W. grzywnę w wysokości 4000 (cztery tysiące) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. przyznaje od Prezydenta miasta W. na rzecz P. K. sumę pieniężną w kwocie 2000 (dwa tysiące) złotych; 4. zasądza od Prezydenta miasta W. na rzecz P. K. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
P. K. skargą z dnia 21 lipca 2017 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie grzywny Prezydentowi W. (Prezydent) w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 170/15. Wyrokiem tym Sąd zobowiązał Prezydenta do wydania rozstrzygnięcia w sprawie z wniosku P. K. z dnia 24 maja 2011 r. w terminie jednego miesiąca od daty zwrotu akt sprawy z prawomocnym orzeczeniem Sądu.
Skarżący wniósł o wymierzenie organowi grzywny, stwierdzenie, iż bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, przyznanie na jego rzecz sumy pieniężnej w maksymalnej wysokości i zasądzenie kosztów postępowania.
W uzasadnieniu podniósł, iż akta sprawy zostały zwrócone organowi 29 października 2015 r., co oznacza iż wyznaczony ww. wyrokiem termin na wydanie decyzji merytorycznej w sprawie upłynął 29 listopada 2015 r. Skarżący wskazał, że pismem z dnia 14 grudnia 2015 r. dodatkowo wezwał organ do zaprzestania naruszania prawa poprzez wydanie decyzji jednak pismo o pozostało bez odpowiedzi.
W dniu 22 stycznia 2016 r. skarżący wniósł skargę na niewykonanie wyroku, a w związku z jej nieprzekazaniem do Sądu w terminie określonym w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) wniósł o ukaranie organu dodatkową grzywną.
Postanowieniem z dnia 10 maja 2016 r. sygn. akt I SO/Wa 774/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 200 zł w związku z niewypełnieniem przez organ obowiązku wynikającego z art. 54 § 2 ppsa. Następnie wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 r. sygn. akt I SA/Wa 608/16 Sąd wymierzył Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 1.000 zł za niewykonanie wyroku z dnia 15 lipca 2015 r. I SAB/Wa 170/15.
W dniu 16 lutego 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wymierzył kolejną grzywnę Prezydentowi W. w wysokości 2.000 zł za niewykonanie wyroku z dnia 15 lipca 2015 r.
W związku z dalszym niepodejmowaniem rozstrzygnięcia w sprawie w dniu 6 czerwca 2017 r. Skarżący wezwał po raz kolejny Prezydenta do wykonania wyroku z dnia 15 lipca 2015 r., przy czym wezwanie to pozostało bez odpowiedzi.
Zdaniem Skarżącego tego typu praktyka jest niedopuszczalna i w oczywisty sposób przeczy zasadzie pogłębiania zaufania do organów Państwa wyrażonej w art. 8 k..a. oraz łamie przepisy dotyczące terminów załatwiania spraw administracyjnych. Powyższe uzasadnia jego zdaniem przyznanie mu od organu sumy w maksymalnej wysokości tj. polowy dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Podniósł, że postępowaniu organu w niniejszej sprawie wykazuje wysoki stopień lekceważenia zarówno stron postepowania, jak i prawomocnych wyroków Sądu.
Odpowiadając na skargę Prezydent wyjaśnił, że z dniem [...] grudnia 2016 r. zarządzeniem nr [...] wprowadzona została procedura postępowania w Biurze Spraw Dekretowych w zakresie rozpatrywania wniosków w trybie art. 215 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r. Nr 1774 ze zm.). W związku z powyższym zaistniała konieczność dokonania ponownej analizy zgromadzonej dotychczas dokumentacji celem stwierdzenia, czy w sprawie nieruchomość położonej w W. przy ul. [...] nie występują okoliczności uniemożliwiające wydanie decyzji. Wyjaśnił ponadto, że z uwagi na wynikający z art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całości materiału dowodowego, pozwalającego na dokładne ustalenie stanu faktycznego sprawy a także z uwagi na bardzo duża ilość spraw z zakresu odszkodowań, nie było możliwości zakończenia niniejszego postępowania w terminie określonym w art. 35 kpa. Organ poinformował ponadto, że opóźnienia w rozpatrywaniu spraw są spowodowane między innymi dużą ilością wpływającego do tutejszego Biura Spraw Dekretowych korespondencji w sprawach odszkodowawczych za nieruchomości objęte działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Waga tych spraw, stopień ich skomplikowania oraz złożoność okoliczności, które powinny być ustalone w toku tych postępowań, nie pozwala na dotrzymanie ustawowych terminów. W związku z powyższym Prezydent wniósł o oddalenie skargi.