Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie WSA Dariusz Chaciński WSA Jolanta Dargas Protokolant specjalista Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi A.G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania odszkodowania oddala skargę.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2018 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania [...], utrzymał w mocy decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] odmawiającą przyznania odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] przy ul. [...], ozn. hip. [...] o powierzchni [...].
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezydent [...] decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. nr [...] odmówił przyznania odszkodowania za przedmiotową nieruchomość, która znajduje się na terenie objętym działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279).
Obecnie nieruchomość ta stanowi własność [...] i wchodzi w skład działek o nr: [...]. Dawnym właścicielem przedmiotowej nieruchomości stanowiącej parcelę zabudowaną o powierzchni [...] był [...]. Spadkobiercy [...] wystąpili z wnioskiem o przyznanie prawa własności czasowej, jednakże Prezydium Rady Narodowej [...] decyzją z dnia [...] stycznia 1957 r. odmówiło przyznania tego prawa, jednocześnie stwierdzając, że budynki znajdujące się na gruncie przeszły na własność Skarbu Państwa. Orzeczenie to zostało utrzymane w mocy decyzją Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] lutego 1966 r.
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2013 r. [...] jako następca prawny [...] wystąpił o ustalenie, w trybie art. 215 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, odszkodowania za przedmiotową nieruchomość położoną przy ul. [...]. Po jego rozpatrzeniu decyzją z dnia [...] lutego 2018 r. Prezydent [...] odmówił przyznania wnioskowanego odszkodowania. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że przedmiotowa nieruchomość nie spełnia jednej z przesłanek wymaganych do przyznania odszkodowania za nieruchomości przejęte na własność Skarbu Państwa dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy wynikającej z art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, czyli utraty możliwości władania działką przez byłych właścicieli po dniu 5 kwietnia 1958 r. Organ I instancji wyjaśnił, że zarządzeniem Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] października 1949 r., znak [...], ustanowiony został przymusowy zarząd państwowy nad przedsiębiorstwem [...] z siedzibą przy ul. [...]. Protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia [...] listopada 1949 r. doszło do przekazania przedmiotowego przedsiębiorstwa przymusowemu zarządcy państwowemu. Na przejmowanej nieruchomości oprócz budynków fabrycznych przedsiębiorstwa [...] znajdował się także budynek mieszkalny 2-kondygnacyjny. Budynek ten wchodził w skład przedsiębiorstwa, jednak ze względu na jego mieszkalny charakter nie był wykorzystywany przez przedsiębiorstwo. Decyzją Przewodniczącego Komitetu Drobnej Wytwórczości z maja 1960 r., znak [...], postanowiono zwrócić tenże budynek mieszkalny dawnemu właścicielowi. Z pisma Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] stycznia 1964 r. wynika, że właściciel odmówił przejęcia administracji tego budynku. Wobec powyższego Prezydium Rady Narodowej w [...] zleciło przejęcie budynku mieszkalnego w zarząd i administrację [...]. Ponieważ protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia [...] listopada 1949 r. doszło do przekazania przedsiębiorstwa zarządcy państwowemu, faktycznie pozbawiło to dotychczasowego właściciela możliwości władania całą nieruchomością. Organ I instancji w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał także, że decyzja Ministra Gospodarki z dnia [...] sierpnia 2007 r., znak [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia Ministra Przemysłu Lekkiego z dnia [...] października 1949 r. ustanawiającego przymusowy zarząd państwowy nad przedsiębiorstwem [...] nie ma znaczenia dla rozpatrzenia wniosku o odszkodowanie, bowiem wywołała ona jedynie skutki w sferze prawnej, a nie faktycznej.