Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Pirogowicz Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Bożena Marciniak Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. sprawy ze skargi M. P. i M. P. w przedmiocie wznowienia postępowania zakończonego orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2095/13 oddala skargę o wznowienie postępowania.
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej decyzją z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosków o ponowne rozpatrzenie sprawy J. T.-M., A. M., J. M., w miejsce którego wstąpili J. S. i Z. N., oraz M. P., uchylił własną decyzję z dnia [...] stycznia 2012 r., nr [...]. Jednocześnie organ nadzoru stwierdził, że decyzja Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1953 r., nr [...] oraz utrzymane nią w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1952 r., nr [...], w części obejmującej działkę ewidencyjną nr [...] z obrębu [...], określonej w aktach notarialnych dotyczących sprzedanych lokali mieszkalnych nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i lokalu użytkowego nr [...] w budynku przy ul. [...] oraz praw związanych z tymi lokalami, zostały wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części działki nr [...] oraz w części dotyczącej działek ewidencyjnych [...] i [...] stwierdził ich nieważność.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że nieruchomość [...] położona przy ul. [...], róg ul. [...], oznaczona nr hip. [...], stanowiła własność M. F. S. i została objęta działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Obecnie nieruchomość ta obejmuje działkę nr [...], na której posadowiony jest budynek o adresie [...], w którym wyodrębniono 26 lokali wraz z odpowiednimi udziałami w użytkowaniu wieczystym gruntu oraz działki nr: [...] (cześć) i [...]. Wszystkie działki stanowią własność [...]. W dniu 8 lutego 1949 r. dawna właścicielka nieruchomości [...] M. F. S. wystąpiła o przyznanie jej prawa własności czasowej do gruntu tej nieruchomości. Prezydium Rady Narodowej w [...] orzeczeniem z dnia [...] czerwca 1952 r. odmówiło przyznania jej prawa własności czasowej, wskazując, że zachodzi konieczność przejęcia posesji na cele publiczne. Ministerstwo Gospodarki Komunalnej decyzją z [...] stycznia 1953 r. utrzymało w mocy orzeczenie organu I instancji. Następnie umowami sporządzonymi w formie aktów notarialnych w Państwowym Biurze Notarialnym w [...] w dniu [...] lipca 1952 r., Rep. Nr [...], i w dniu [...] lipca 1952 r., Rep. Nr [...], M. F. S. sprzedała wszystkie swoje prawa do nieruchomości hip. [...], jakie jej przysługiwały, przysługują i mogą przysługiwać w przyszłości na rzecz J. B., który zmarł [...] lutego 1983 r. i którego spadkobiercami zostali: A. L. B., M. M. z d. B., J. B., M. M. B. z d. M. (postanowienie Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] maja 2000 r.). Z kolei na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w [...] z dnia [...] lutego 2006 r. spadek po A. B. nabyła B. E. W.-B. Aktualnie roszczenia do przedmiotowej nieruchomości przysługują spadkobiercom J. B.: M. M., M. B., B. W.-B., B. B. i J. B.
M. M. w dniu 25 września 2006 r. wystąpiła o stwierdzenie nieważności obu powołanych wyżej orzeczeń dekretowych z dnia [...] stycznia 1953 r. i z dnia [...] czerwca 1952 r. Po rozpatrzeniu tego wniosku Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] lipca 2008 r. stwierdził, że decyzja Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia [...] stycznia 1953 r. oraz utrzymane nią w mocy orzeczenie Prezydium Rady Narodowej w [...] z dnia [...] czerwca 1952 r. w części obejmującej działkę ewidencyjną nr [...], określonej w aktach notarialnych dotyczących sprzedanych lokali mieszkalnych nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i lokalu użytkowego nr [...] w budynku przy ul. [...] oraz praw związanych z tymi lokalami zostały wydane z naruszeniem prawa, a w pozostałej części działki nr [...] oraz w części dotyczącej działek ewidencyjnych [...] i [...] stwierdził ich nieważność. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1157/09, z uwagi na skierowanie decyzji do osób zmarłych, stwierdził nieważność decyzji Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2009 r. i poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] lipca 2008 r. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 1 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 1261/10, oddalił skargę kasacyjną Ministra Infrastruktury od powołanego wyżej wyroku.