Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Gdesz WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2015 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na rzecz skarżącej M. K. kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. nr GZ.rn-057-[...]-[...]/13, po rozpatrzeniu odwołania M. K. utrzymał w mocy decyzję Wojewody M. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...]/2013, umarzającą w całości postępowanie administracyjne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Ż. z dnia [...] grudnia 1965 r. nr [...]
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Ż. decyzją z dnia [...] grudnia 1965 r. orzekło o przejęciu na własność Skarbu Państwa nieruchomości położonej przy ul. P. w Ż., oznaczonej nr hipotecznym KW Nr [...] pn. "[...]", składającej się z działki nr [...] o powierzchni 1 ha, stanowiącej własność spadkobierców K. L.. Pismem z dnia [...] października 2005 r. M. W., będąca jednym ze spadkobierców K. L., wniosła o stwierdzenie nieważności przywołanej decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Ż. z dnia [...] grudnia 1965 r. Postanowieniem z dnia [...] października 2010 r. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi przekazał przedmiotowy wniosek do rozpatrzenia Wojewodzie M.
Wojewoda M. decyzją z dnia [...] stycznia 2013 r. umorzył w całości prowadzone postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Ż. z dnia [...] grudnia 1965 r. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że na skutek rozpatrzenia odwołania ostateczną decyzję w przedmiotowej sprawie wydało Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w W., w związku z czym organem wyższego stopnia właściwym do rozpatrzenia sprawy jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W konsekwencji organ I instancji uznał, że nastąpiła bezprzedmiotowość prowadzonego postępowania z uwagi na brak po stronie Wojewody właściwości rzeczowej i instancyjnej.
Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, M. K. złożyła odwołanie. Po jego rozpatrzeniu Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi stwierdził, że nie może ono zostać uwzględnione. W uzasadnieniu organ II instancji wyjaśnił, że podzielił argumentację organu I instancji. Wskazał, że nie ma podstaw do prowadzenia przez Wojewodę M. postępowania w przedmiotowej sprawie z uwagi na brak właściwości rzeczowej. Minister stwierdził, że z akt sprawy wynika, że toczyło się postępowanie odwoławcze od decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Ż. z dnia [...] grudnia 1965 r. nr [...] i uznał, że pomimo braku w aktach sprawy decyzji kończącej to postępowanie zgromadzony materiał dowodowy wskazuje na datę wydania takiej decyzji, organ orzekający, przedmiot orzeczenia oraz podstawę prawną decyzji, a także treść zapadłego rozstrzygnięcia. W konsekwencji organ wyższej instancji doszedł do wniosku, że do stwierdzenia nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w W. właściwy jest Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako organ I instancji, wobec czego na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Wojewody M.
Na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2014 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła M. K., wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu skarżąca zarzuciła organowi naruszenie: art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 2 Konstytucji, art. 7 i art. 8 kpa poprzez utrzymanie w mocy decyzji, która zapadła w postępowaniu prowadzonym z naruszeniem wartości konstytucyjnych i zasad postępowania administracyjnego; art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 105 i art. 65 § 1 kpa poprzez uznanie braku obowiązku wydania przez Wojewodę M. rozstrzygnięcia merytorycznego w sprawie, pomimo że Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi uznał Wojewodę M. za organ właściwy do rozpoznania wniosku w przedmiotowej sprawie; art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 § 3 kpa poprzez nierozpatrzenie sprawy co do istoty i orzekanie w sposób dowolny; art. 8 kpa poprzez nierzetelne zbadanie stanu faktycznego sprawy i wybiórcze uwzględnienie zgromadzonych dowodów oraz naruszenie art. 9 kpa poprzez niepoinformowanie skarżącej o okolicznościach faktycznych i prawnych, które w ocenie organu prowadzą do bezprzedmiotowości postępowania.