Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie: WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Mirosław Gdesz Protokolant Ewa Szymańska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2010 r. sprawy ze skargi [...] S.A. z siedzibą w W. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie nakazania przywrócenia zabytku do jak najlepszego stanu oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego po rozpatrzeniu odwołania [...] S.A z siedzibą w P. od decyzji [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] października 2008 r. nr [...] nakazującej w/w spółce do doprowadzenia do jak najlepszego stanu części ogrodzenia nieruchomości przy ulicy [...] w W., poprzez usunięcie reklam, nośników reklamowych wraz z oświetleniem w terminie do dnia 1 listopada 2008 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części wyznaczonego terenu wykonania powyższych prac, wyznaczył termin wykonania nakazanych prac do dnia 31 lipca 2009 r., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałej części.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister podał, że [...] Konserwator Zabytków w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] października 2008 r. wskazał, iż w wyniku dokonanej w dniu 20 sierpnia 2008 r. kontroli przestrzegania i stosowania przepisów o ochronie i opiece nad zabytkami stwierdzono, że na ogrodzeniu Zespołu Szkół [...] nr [...] im. [...] od strony ulicy [...] umieszczone są trzy reklamy wielkoformatowe na nośnikach firmy [...]. Ogrodzenie nieruchomości przy ulicy [...] stanowi część pierzei ulicy i jest elementem jej układu urbanistycznego, a "umieszczenie wielkogabarytowych reklam zakłóci odbiór estetyczny zabytku, wprowadza chaos przestrzenny i tym samym prowadzi do utraty wartości zabytkowych zespołu urbanistycznego".
Rozpatrując odwołanie od decyzji organu I instancji Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podniósł, że ulica [...] została wpisana do rejestru zabytków jako założenie urbanistyczne pod numerem [...] decyzją Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] lipca 1965 r. Minister wyjaśnił, że wpis do rejestru zabytków założenia urbanistycznego ulicy oznacza, że ochronie konserwatorskiej podlega parcelacja, gabaryty zabudowy, relacje przestrzenne pomiędzy elementami zabudowy, a także wygląd zewnętrzny obiektów tworzących pierzeję i wpływających na wygląd tej ulicy.
Minister podał, iż zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami podejmowanie działań, które mogłyby prowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru, wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków.
Minister zauważył, iż organ I instancji w podstawie prawnej decyzji mylnie wskazał art. 45 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy gdyż jej materialnoprawną podstawę stanowi pkt 2 tego przepisu, zgodnie z którym, w przypadku gdy bez wymaganego pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków lub w sposób odbiegający od zakresu i warunków określonych w pozwoleniu wykonano przy zabytku wpisanym do rejestru roboty budowlane, badania konserwatorskie, architektoniczne lub podjęto inne działania, o których mowa w art. 36 ust. 1 pkt 6-8 i 10-12, wojewódzki konserwator zabytków wydaje decyzje zobowiązującą do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu we wskazany sposób i w określonym terminie.
W ocenie Ministra w przedmiotowej sprawie dopuszczono się ewidentnej samowoli z naruszeniem przepisu art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy, bowiem uzyskanie pozwolenia organu konserwatorskiego wymaga podjęcie działań, które mogłyby prowadzić do zmiany wyglądu zabytkowego obszaru, umieszczenie wielogabarytowej reklamy wpływa na wygląd zabytkowego obszaru.