Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rudnicka (spr.) Asesor WSA Iwona Kosińska Protokolant Monika Chorzewska-Korczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 listopada 2007 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie nabycia mienia państwowego z mocy prawa przez gminę 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania P.S.A., umorzyła postępowanie odwoławcze od decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lutego 2007 r. nr [...] stwierdzającej nabycie przez Gminę Ż. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej we wsi K. gmina Ż., oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie K. jako działka nr [...] o powierzchni [...].
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia [...] lutego 2007 r. Wojewoda Dolnośląski stwierdził nabycie przez Gminę Ż. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej we wsi K., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...]. Wojewoda Dolnośląski w zawiadomieniu z dnia 10 listopada 2006 r. poinformował strony o wszczęciu z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez gminę Ż., w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, ze zm.), prawa własności do wskazanego powyżej gruntu. Organ I instancji ustalił, że z zaświadczenia Starosty Trzebnickiego z dnia 6 października 2004 r. wynika, iż sporna nieruchomość stanowiła własność Skarbu Państwa na mocy art. 2 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich, zaś zgodnie z zapisem w operacie ewidencji gruntów władającym tym gruntem w dniu 27 maja 1990 r. była Zachodnia Dyrekcja Okręgowa P., Zarząd P.. P. S.A. wnioskiem z dnia 23 sierpnia 2004 r. zwróciło się do Wojewody Dolnośląskiego o stwierdzenie nabycia prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu. Organ pierwszej instancji uznał, że P. S.A. nie legitymuje się tytułem prawnym do tej nieruchomości i podkreślił, że mienie będące we władaniu państwowych osób prawnych bez tytułu prawnego w formie prawem przewidzianej należało do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, zatem podlegało komunalizacji z mocy prawa w trybie art. 5 ust. 1 powołanej ustawy.
Nie zgadzając się z tym stanowiskiem Spółka P. S.A. wniosła odwołanie. W jego uzasadnieniu zarzuciła decyzji organu I instancji naruszenie art. 16 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym przez jego niezastosowanie, art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych przez jego zastosowanie oraz art. 11 ust.1 pkt.1 powołanej ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przez jego pominięcie. Odwołująca się dowodziła, że przedmiotowa nieruchomość nie może podlegać komunalizacji, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki ustawowe, według których następuje stwierdzenie nabycia z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa mienia na rzecz właściwych gmin. Skarżąca wskazała, że według stanu na dzień 27 maja 1990 r. sporna nieruchomość należała do przedsiębiorstwa P. wykonującego zadania o charakterze ogólnokrajowym i podlegała wyłączeniu z komunalizacji z mocy prawa, zgodnie z art. 5 ust. 1 i art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Zdaniem odwołującej się organ I instancji nie rozpoznał w pełni przedstawionej sprawy. Wojewoda pominął obowiązujące w Polsce powojennej regulacje prawne dotyczące mienia oddanego przedsiębiorstwu P. a także uregulowania wynikające z przepisów ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym "Polskie Koleje Państwowe".