Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz(spr.) Sędziowie WSA Marta Kołtun - Kulik WSA Przemysław Żmich Protokolant referent stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2012 r. sprawy ze skargi A. U. i E. U. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wznowienia postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. uchylił zaskarżoną decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2010 r. odmawiającą wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Urzędu Wojewódzkiego w C. z dnia [...] grudnia 1989 r. i umorzył postępowanie w pierwszej instancji w całości.
Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismem z dnia [...] września 2010 r. E. U. i A. U. wnieśli o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej decyzją Dyrektora Wydziału do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w C. z dnia [...] grudnia 1989 r., Nr [...] stwierdzającą, że działka nr [...], położona w C. przy ul. [...], stanowi własność X. Wskazali, że w budynku położonym na wskazanej nieruchomości znajduje się sklep prowadzony od 1937 r. przez rodzinę wnioskodawców. Podstawą wznowienia miałby być art. 145 § 1 pkt 1 i 2 kpa. Wnioskodawcy twierdzą, że decyzja została wydana w wyniku przestępstwa ponieważ oparta jest na sfałszowanym zaświadczeniu notarialnym o zmianie właściciela nieruchomości.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r., nr [...] odmówił wznowienia powyższego postępowania. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że przeprowadził postępowanie wstępne, wyjaśniające, w którym bada się zagadnienia formalnej dopuszczalności przeprowadzenia postępowania wznowieniowego, w tym przede wszystkim ustalenie, czy żądanie pochodzi od strony. Wskazał, że wnioskodawcy swój status uzasadnili posiadaniem interesu prawnego wynikającego z faktu bycia spadkobiercami poprzednika prawnego A. U., działającego w charakterze strony postępowania w zakresie spornej nieruchomości. Jednocześnie w swym wniosku podali, że ojca wnioskodawców uznano za stronę postępowania dopiero w 1992 r. Jednocześnie podali, że ich poprzednicy prawni byli posiadaczami samoistnymi spornej nieruchomości, przez ponad 48 lat swobodnie nią władali, czynili nakłady regularnie opłacali media i podatki. Ojciec wnioskodawcy podejmował już wcześniej działania w celu zakwestionowania decyzji Dyrektora Wydziału do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w C. z dnia [...] grudnia 1989 r., składając w dniu [...] marca 1990 r. od niej odwołanie. Postanowieniem Ministra Szefa Urzędu Rady Ministrów stwierdzono jednak niedopuszczalność niniejszego odwołania ze względu na wniesienie go po terminie. W uzasadnieniu Minister wskazał ponadto, że odwołujący się nie występował w przedmiotowej sprawie w charakterze strony - skarga na to postanowienie została przez Naczelny Sąd Administracyjny odrzucona na podstawie art. 204 § 1 kpa. A. U. reprezentowany przez pełnomocnika adwokata E. U. wniósł zatem o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 i 5 kodeksu postępowania administracyjnego. Decyzją z dnia [...] maja 1990 r. Dyrektor Biura Organizacyjno-Prawnego, Kadr i Kontroli Urzędu Wojewódzkiego w C., powołując się na art. 145 § 1 kpa, odmówił wznowienia postępowania administracyjnego, podnosząc że wyżej wymieniona decyzja z dnia [...] grudnia 19898 r. nie dotyczy praw lub obowiązków A. U. Pismem z dnia [...] marca 1991 r. A. U. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Wydziału do Spraw Wyznań Urzędu Wojewódzkiego w C. z dnia [...] grudnia 1989 r. Decyzją z dnia [...] marca 1991 r. Minister Szef Rady Ministrów odmówił stwierdzenia nieważności w/w decyzji. Na decyzję tą Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnosił A. U. Wyrokiem z dnia 2 września 1991 r., sygn. akt I SA 648/91 Sąd oddalił skargę wskazując na brak legitymacji po stronie A. U. do jej wniesienia, wynikający z braku przymiotu strony postępowanie dotyczącego własności spornej nieruchomości. Od czasu wydania wymienionych rozstrzygnięć nie zaistniały żadne nowe fakty.