Odwołanie od ww. decyzji Wojewody [...] złożyli H. S. i J. W..
Decyzją z [...] czerwca 2017 r., nr [...], Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2017 r., nr [...], i w całości umorzył w tym zakresie postępowanie w I instancji.
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, iż nieruchomość pozostawiona stanowiła współwłasność D. W. i Z.W., którzy w związku z II wojną światową utracili prawo własności nieruchomości i nie mogli w żaden sposób realizować praw i obowiązków współwłaścicieli nieruchomości. Minister podniósł, iż każdy z dawnych współwłaścicieli nieruchomości zabużańskiej mógł samodzielnie dochodzić realizacji prawa do rekompensaty w granicach swego udziału w dawnym prawie własności albo w zakresie udziałów także innych dawnych współwłaścicieli w przypadku wskazania przez pozostałych współwłaścicieli (por. wyrok NSA z 1 czerwca 2016 r., I OSK 2151/14).
W ocenie organu, w przedmiotowym postępowaniu istnieje rozdzielność praw dwóch współwłaścicieli pozostawionej nieruchomości czyli D. W. i Z. W.. Zakres ubiegania się o prawa wynikające z danego udziału we współwłasności dotyczy również ich spadkobierców.
W aktach brak jest wniosku D. W. i J. W. o potwierdzenie prawa do rekompensaty. Wniosek z dnia [...] grudnia 2008 r. został złożony tylko przez spadkobierców Z. W. tj. H. S. działającą w imieniu własnym oraz J. W. i M. W.. Tym samym, brak jest podstaw do objęcia postępowaniem udziału przypadającego po D. W.. Ponadto, w aktach brak jest wskazania dokonanego przez D. W. jako współwłaściciela nieruchomości na rzecz jakiejkolwiek z osób oraz brak pełnomocnictw do reprezentowania jej w zakresie ubiegania się o potwierdzenie prawa do rekompensaty. Natomiast wskazanie dokonane na rzecz H. S. przez J. W. z dnia [...] maja 2015 r. nie może być uznane, gdyż postępowanie prowadzone jest tylko w udziale we współwłasności przysługującym po Z. W..
Minister nie podzielił stanowiska wnioskodawców, iż wniosek z [...] grudnia 2008 r. można rozszerzyć na część dotyczącą współwłasności D. W. (por. wyrok WSA w Warszawie z 15 marca 2013 r., I SA/Wa 2041/12).
Niezłożenie przez D. W., jak i J. W., wniosku o rekompensatę w terminie skutkuje, w ocenie organu odwoławczego, brakiem możliwości potwierdzenia prawa do rekompensaty w udziale we współwłasności, który przysługiwał D. W.. Znajdujące się w aktach zgłoszenie J. W. do udziału w postępowaniu dotyczy zaś tylko postępowania prowadzonego w zakresie udziału we współwłasności po Z. W.. Natomiast wniosek pełnomocnika J. W., został złożony po terminie wyznaczonym przez ustawę, tj. w dniu 23 listopada 2016 r.
Organ wskazał, iż złożenie wniosku przez jednego ze współwłaścicieli lub jego spadkobierców nieruchomości pozostawionej nie może mieć mocy wiążącej wobec pozostałych współwłaścicieli (spadkobierców), gdyż naruszyło by to zasadę zawartą w art. 198 Kodeksu cywilnego. Zatem, bezwzględnym warunkiem wszczęcia postępowania w sprawie jest złożenie przez osobę współwłaściciela danego udziału lub jego następców prawnych wniosku w terminie wskazanym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. (wyrok NSA z 1 kwietnia 2014 r. sygn. akt I OSK 2372/12).