Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie WSA Dorota Apostolidis WSA Dariusz Pirogowicz Protokolant starszy referent Justyna Kobylarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi W. H., Y. E., A. H. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta miasta W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SAB/Wa 171/16 1. wymierza Prezydentowi miasta W. grzywnę w wysokości 1000 (jeden tysiąc) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Prezydenta miasta W. na rzecz W. H., Y. E., A. H. solidarnie kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 13 października 2016 r. sygn. akt I SAB/Wa 171/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zobowiązał Prezydenta miasta W. do rozpoznania wniosku z dnia 27 czerwca 2012 r. o przyznanie odszkodowania za nieruchomość położoną w [...] w rejonie ulic [...], hip. [...], dz. [...] - w terminie czterech miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
Wobec dalszego braku działań organu, W. H., Y. E. i A. H. pismem z dnia 22 czerwca 2017 r. wezwały Prezydenta miasta W. w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, zwana dalej "P.p.s.a."), do wykonania wyroku Sądu z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SAB/Wa 171/16.
Wezwanie to okazało się bezskuteczne, czego konsekwencją było wniesienie w dniu 7 września 2017 r. przez W. H., Y. E. i A. H., skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na niewykonanie przez Prezydenta miasta W. wyroku z dnia 13 października 2016 r.
W uzasadnieniu skargi strony opisały przebieg dotychczasowego postępowania wskazując, że pomimo upływu zakreślonego przez Sąd terminu, Prezydent nie wywiązał się z nałożonego na niego zobowiązania i nie wydał w sprawie jakiegokolwiek rozstrzygnięcia. Wobec czego, skarżące wniosły o wymierzenie Prezydentowi miasta W. grzywny, przyznanie od organu na rzecz skarżących sumy pieniężnej do wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a. oraz rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym. Jednocześnie skarżące wniosły o zasądzenie na ich rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta W. wniósł o jej oddalenie, wskazując, że w toku prowadzonego postępowania podjęto szereg czynności, zmierzających do zgromadzenia pełnego materiału dowodowego, niezbędnego do wydania decyzji merytorycznej. Organ wskazał, że do zakończenia postępowania niezbędne jest jeszcze uzupełnienie dokumentacji dotyczącej informacji w jakiej dacie następcy prawni byłych właścicieli zostali pozbawieni faktycznej możliwości władania nieruchomością. W związku z powyższym pismami z dnia 4 października 2017 r. wystąpiono do Wydziału Obrotu Nieruchomościami Dzielnicy [...] oraz do Biura Geodezji i Katastru o przesłanie dodatkowej dokumentacji. Jednocześnie zwrócono się do Ministerstwa Finansów o udzielenie informacji, czy którakolwiek ze stron prowadzonego postępowania lub inne osoby otrzymały odszkodowanie za ww. nieruchomość w ramach umów międzynarodowych zawartych przez rząd PRL z rządami państw obcych.
Prezydent podkreślił, że wpływ na opóźnienie w rozpoznaniu przedmiotowego wniosku, miała również bardzo duża ilość wpływających do organu spraw z zakresu odszkodowań, których charakter oraz stopień skomplikowania nie pozwala na dotrzymywanie terminów przewidzianych na ich rozpatrzenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Stosownie do art. 154 § 1 i 6 P.p.s.a., w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Grzywnę, o której mowa, sąd wymierza do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.