Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie: WSA Maria Tarnowska (spr.) WSA Dariusz Chaciński Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi S. C., E. G., K. C. i P. C. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżących S. C., K. C. i E. G. solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu wpisu sądowego; 4. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokat N. S., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania S. C., K. C., E. G. i P. C. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] orzekającej o umorzeniu postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość położoną w W. przy ul. [...], oznaczonej hip. [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda [...] podał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. Prezydent W. umorzył postępowanie w sprawie przyznania odszkodowania za przedmiotową nieruchomość, objętą działaniem dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279). Od decyzji tej odwołanie złożyli S. C., K. C., E. G. i P. C. - spadkobiercy poprzednich właścicieli, kwestionując zasadność umorzenia postępowania.
W uzasadnieniu decyzji Wojewoda [...] stwierdził, że organ pierwszej instancji po analizie materiału dowodowego uznał, że postępowanie o odszkodowanie za ww. nieruchomość stało się bezprzedmiotowe, bowiem sprawa została rozstrzygnięta inną decyzją ostateczną. Dokonana przez organ pierwszej instancji ocena materiału dowodowego wynika z faktu rozstrzygnięcia wcześniejszego wniosku o odszkodowanie przez Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] lipca 1973 r., na mocy której odmówiono przyznania odszkodowania za przedmiotową nieruchomość.
Wojewoda [...] stwierdził, iż podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że postępowanie podlegało umorzeniu jako bezprzedmiotowe (art. 105 § 1 kpa), gdyż sprawa została już rozstrzygnięta decyzją Prezydium Rady Narodowej W., którą odmówiono przyznania odszkodowania.
Postępowanie w sprawie odszkodowania za ww. nieruchomość, zdaniem Wojewody [...], okazało się bezprzedmiotowe, gdyż, jak ustalono, już było prowadzone i zakończone ww. decyzją. Podstawę prawną dla wydania tej decyzji stanowił art. 53 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości (j. t. Dz. U. z 1961 r. Nr 18, poz. 94). Wprawdzie wydana decyzja orzekała o odmowie przyznania odszkodowania, lecz z uzasadnienia tej decyzji wynika, że wniosek został rozpatrzony merytorycznie i wskazano w nim przyczyny odmowy ustalenia odszkodowania, dlatego prowadzenie w tej samej sprawie postępowania jest bezprzedmiotowe. Tego rodzaju stanowisko wyrażone zostało w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 czerwca 2005 r. sygn. akt. I SA/Wa 239/04 dotyczącym innej analogicznej sprawy.
Wojewoda [...] stwierdził, iż uznał w szczególności, że w sprawie zachodzi powaga rzeczy osądzonej z uwagi na tożsamość przedmiotową i podmiotową, gdyż zmiana stanu prawnego nie wpływa na zmianę przedmiotu, jeżeli regulacja zostaje w pełni przejęta przez nowy akt; art. 215 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami powtarza treść art. 83 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości, który z kolei zastąpił art. 53 ustawy o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, zmieniały się więc przepisy, lecz sposób uregulowania pozostał ten sam.