Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis Sędziowie: WSA Dariusz Pirogowicz (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2013 r. sprawy ze skargi J. R., W. R. i I.E. w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi W. grzywny w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 377/12 1. wymierza Prezydentowi W. grzywnę w wysokości 500 (pięćset) złotych płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. zasądza od Prezydenta W. na rzecz J. R., W. R. i I. E. solidarnie kwotę 491 (czterysta dziewięćdziesiąt jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
J. R., W. R., I. E., reprezentowani przez adw. R. N., skargą z 11 czerwca 2013 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie grzywny Prezydentowi W. w związku z niewykonaniem przez organ wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. akt I SAB/Wa 377/12.
Wyrokiem tym Sąd zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za działkę nr [...] położoną w W. w rejonie ul. [...],[...] i [...], z nieruchomości hip. pod nazwą "[...]" - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
W uzasadnieniu skargi wskazano, że pismem z 3 czerwca 2013 r. skarżący bezskutecznie wezwali Prezydenta W. do wykonania prawomocnego wyroku z dnia 15 stycznia 2013 r., którym Sąd zobowiązał organ do rozpoznania wniosku skarżących czego nie uczynił do dnia złożenia skargi. Skarżący podkreślali także, że termin wyznaczony przez Sąd nie może ulec przedłużeniu w trybie art. 36 § 2 k.p.a.
W odpowiedzi na skargę Prezydent W. stwierdził, że pismem z 12 lipca 2013 r. pełnomocnik skarżących został poinformowany o przyczynach niedotrzymania terminu oraz przewidywanym terminie zakończenia postępowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
skarga jest uzasadniona, co skutkować musi wymierzeniem Prezydentowi W., określonej w sentencji grzywny.
Przedmiotowa skarga została złożona w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) powoływana dalej jako: "p.p.s.a.". Przepis ten stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania oraz w razie bezczynności organu lub przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
W rozpoznawanej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt I SAB/Wa 377/12 zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku o przyznanie odszkodowania za działkę nr [...] położoną w W. w rejonie ul. [...],[...] i [...], z nieruchomości hip. pod nazwą "[...]", w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.
Bezsporne jest, że akta sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem Sądu wpłynęły do organu w dniu 29 marca 2013 r. Niekwestionowaną okolicznością jest również to, że do dnia wydania niniejszego orzeczenia, mimo uprzedniego wezwania organu przez skarżących do wykonania prawomocnego wyroku, Prezydent W. nie rozstrzygnął sprawy objętej przedmiotowym wnioskiem.
Skoro zaś Prezydent W. w terminie wyznaczonym wyrokiem Sądu z dnia 15 stycznia 2013 r., sprawy nie załatwił. A wyrok ten zobowiązywał organ nie tylko do rozstrzygnięcia sprawy, ale i do dokonania tego w określonym w nim terminie. To w tym stanie rzeczy wniosek o wymierzenie Prezydentowi W. grzywny, jest niewątpliwie uzasadniony. Zważyć bowiem należy, że niewykonywanie wyroków sądów - niezależnie od tego czy są to wyroki sądów administracyjnych (jak w niniejszej sprawie), czy sądów powszechnych - w demokratycznym państwie prawnym nie może być tolerowane. W szczególności nie można zaakceptować, czy też usprawiedliwiać sytuacji, gdy wyroki sądów nie są respektowane przez organy władzy publicznej. Taka sytuacja wszak prowadzić musi nieuchronnie do podważania zaufania jednostek do tych organów, jak też szerzej do samej władzy publicznej. Świadczy przy tym o braku poszanowania prawa przez organy, które same zobowiązane są do jego stosowania. Zgodzić się wreszcie należy, ze skarżącymi, że ustalony wyrokiem Sądu termin załatwienia sprawy, nie podlegał przedłużeniu na zasadach określonych w art. 36 § 2 k.p.a. Tym samym wyznaczenie przez organ w oparciu tę regulację kolejnego terminu załatwienia sprawy (a tak sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie) nie uwalnia go od zarzutu niewykonywania wyroku.
W realiach niniejszej sprawy skład orzekający ocenił, iż wystarczająco represyjną jak też dyscyplinującą funkcję spełni grzywna w wysokości 500 złotych, która to kwota mieści się w wymiarze grzywny określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a. i jest adekwatna z punktu widzenia wielkości przekroczenia terminu załatwienia sprawy wyznaczonego przez Sąd.
Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 154 § 1 w zw. z art. 154 § 6 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. W przedmiocie kosztów postępowania orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 202 § 2 powołanej ustawy.