Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogdan Wolski Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Chaciński Sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.) Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2010 r. sprawy ze skargi L. S. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpoznaniu zażalenia L. S., postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia na L. S. grzywny w wysokości [...] zł,, w celu przymuszenia do wykonania obowiązku.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy. [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków postanowieniem z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...] nałożył na L. S. grzywnę w wysokości [...] zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku.

Na powyższe postanowienie L. S. złożył zażalenie.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2009 r., nr [...] utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] czerwca 2009 r., nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że zaskarżone postanowienie jest poprawne pod względem merytorycznym jak i formalnym.

Organ zauważył, że zgodnie z art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego. Zdaniem organu, taki też charakter ma obowiązek nałożony na zobowiązanego decyzją [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2008 r., nr [...] nakazującą L. S. przeprowadzenie robót budowlanych, zabezpieczających przed zniszczeniem wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Z. z dnia [...] marca 1961 r. [...] położonego w [...] gm. [...] na działce nr [...], w terminie do dnia 31 grudnia 2008 r.

Minister stwierdził, że nakazane prace nie zostały wykonane w terminie zakreślonym w powyższej decyzji. Mając na uwadze protokoły kontroli z dnia [...] lutego 2009 r. oraz z dnia [...] marca 2009 r., organ uznał, że zobowiązany nie wywiązał się z obowiązku określonego w decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.

Upomnieniem z dnia [...] lutego 2009 r. [..] Wojewódzki Konserwator Zabytków, działając stosownie do art. 15 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wezwał L. S. do wykonania obowiązku przeprowadzenia robót budowlanych, zabezpieczających przed zniszczeniem wpisanego do rejestru zabytków pod nr [...] decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Z. z dnia [...] marca 1961 r. [...] położonego w [...] gm. [...].

W ocenie Ministra, organ egzekucyjny miał prawo zastosować środek egzekucyjny w postaci grzywny w celu przymuszenia. Zgodnie bowiem z art. 6 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych. Według art. 7 § 1 tej ustawy organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne przewidziane w ustawie.

Strona 1/6