Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska (spr.) WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant ref. staż. Dorota Gaj po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2011 r. ze skargi Gminy Miasta G. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez gminę prawa własności nieruchomości oddala skargę.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, decyzją z [...] lipca 2010 r. nr [...], utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] maja 2009 r. nr [...] orzekającą o odmowie stwierdzenia nabycia, z mocy prawa, przez Gminę Miasta G. prawa własności nieruchomości położonej w obrębie ewidencyjnym m. G., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...] o pow. [...] ha.
Z ustaleń organu odwoławczego wynika, że stosownie do treści art. 13 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa nieruchomości rolne przekazane do Agencji Nieruchomości Rolnych do dnia [...] czerwca 2000 r. ostatecznymi decyzjami stały się z dniem 1 lipca 2000 r. z mocy prawa własnością gmin, na terenie których są położone.
Powołana wyżej ustawa reguluje - w myśl art. 1 - zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa w odniesieniu do nieruchomości rolnych w rozumieniu Kodeksu Cywilnego, położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej.
Kodeks Cywilny w art. 461 stanowi, iż nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadownicze i rybnej.
Obowiązkiem organu pierwszej instancji było zbadanie, czy spełnione zostały, w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, przesłanki wynikające z wyżej przytoczonych przepisów, tj. czy stanowi ona nieruchomość rolną w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego oraz czy położona jest na obszarze przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego gminy na cele gospodarki rolnej.
Wojewoda [...], przy ocenie charakteru przedmiotowej działki, powołał się na ustalenia miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego m. G., zatwierdzonego uchwałą Rady Miejskiej w G. z dnia [...] kwietnia 1994 r., Nr [...], obowiązującego w dniu [...] lipca 2000 r., z którego wynika, że działka nr [...] położona była na terenie przeznaczonym pod budownictwo mieszkaniowe, oznaczonym symbolem [...], tj. w strefie projektowanej zabudowy mieszkaniowej, jednorodzinnej, wolnostojącej i bliźniaczej do 2,5 kondygnacji.
Wyżej wskazane przeznaczenie przedmiotowej działki w planie przesądza o tym, iż nie stanowi ona nieruchomości rolnej w rozumieniu art. 1 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarnu Państwa.
Wobec braku spełnienia jednej z ustawowych przesłanek nie ma znaczenia dla sposobu rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, że zgodnie z wypisem z rejestru gruntów według stanu na dzień [...] lipca 2000 r. omawiana działka figurowała w rejestrze gruntów jako grunty orne oraz rowy.
Przy ocenie rolnego charakteru przedmiotowej działki należy mieć na względzie konieczność łącznego spełnienia dwóch przesłanek z art. 1 ustawy z dnia
19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, tj. zarówno tej przesłanki, która wynika z samej definicji nieruchomości rolnej zawartej w art. 461 Kodeksu cywilnego jak i tej, z której wynika konieczność położenia określonej nieruchomości na obszarze przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego gminy na cele gospodarki rolnej.