Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Chaciński, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska, sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania i stwierdzenia jego niedopuszczalności 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącej A. W. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z [...] sierpnia 2018 r. nr [...] odmówiło A. W. (dalej jako "skarżąca") przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia Prezydium Rady Narodowej w [...] z [...] września 1951 r. nr [...] (pkt 1) oraz stwierdziło niedopuszczalność tego odwołania (pkt 2).
Postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Urząd Likwidacyjny w W. wnioskiem z [...] lutego 1949 r. wystąpił do Zarządu Miejskiego w [...] o przyznanie A. P. prawa własności czasowej do nieruchomości położonej w W. przy ul. [...], nr hip. [...].
Prezydium Rady Narodowej w [...] orzeczeniem administracyjnym z [...] września 1951 r. odmówiło przyznania prawa własności czasowej do gruntu przedmiotowej nieruchomości. Adresatem orzeczenia uczyniono wyłącznie Wydział Finansowy Terenowego Oddziału Likwidacyjnego, jako ustawowego zarządcę mienia opuszczonego.
Byli właściciele nieruchomości - K. A. i J. A. pismem z 23 sierpnia 1956 r. wnieśli odwołanie od ww. orzeczenia z [...] września 1951 r. oraz o przywrócenie terminu do jego wniesienia. W uzasadnieniu pisma wskazali, że o istnieniu kwestionowanego orzeczenia dowiedzieli się w dniu 23 sierpnia 1956 r. z wypisu z księgi wieczystej.
Skarżąca (będąca następcą prawnym odwołujących się) pismem z 21 grudnia 2017 r. podtrzymała wnioski zawarte w odwołaniu i wniosła o jego rozpoznanie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] postanowieniem z [...] sierpnia 2018 r.: w pkt 1 działając na podstawie art. 59 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a.", odmówiło skarżącej przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od orzeczenia z [...] września 1951 r., zaś w pkt 2 działając na podstawie art. 134 K.p.a. stwierdziło niedopuszczalność tego odwołania. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że ww. orzeczenie administracyjne doręczone zostało jedynie Wydziałowi Finansowemu Terenowego Oddziału Likwidacyjnego, a zatem odwołujący się - K. A. i J. A. nie byli stroną tego postępowania. Nie złożyli oni wniosku postępowanie to wszczynającego i nie doręczono im wydanego w sprawie rozstrzygnięcia. W ocenie organu, możliwość skorzystania z instytucji wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania służy jedynie stronie, której organ doręczył decyzję. Wprawdzie zgodnie z art. 129 § 2 K.p.a. możliwość wniesienia odwołania od decyzji w terminie 14 dni przysługuje również podmiotowi, który posiada przymiot strony w postępowaniu w rozumieniu art. 28 K.p.a., a której organ decyzji nie doręczył, to jednak w razie niewniesienia odwołania przez stronę decyzja staje się ostateczna, nawet gdy organ nie doręczył jej wszystkim stronom. Z upływem terminu, o którym mowa w art. 129 § 2 K.p.a. strona, która nie brała udziału w postępowaniu, a dowiedziała się o wydaniu decyzji z innych źródeł, może skorzystać w celu ochrony swych praw z możliwości żądania wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. Jak wskazuje się przy tym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, możliwość skorzystania z wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania służy jedynie stronie, której organ doręczył decyzję. Skoro zatem małż. A. nie brali udziału w postępowaniu administracyjnym i nie doręczono im decyzji organu pierwszej instancji, to ewentualny termin do złożenia odwołania upływał z upływem terminu dla stron, którym decyzję tę doręczono. W tej sytuacji koniecznym stała się odmowa przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Organ wskazał dalej, że w związku z okolicznością, że małż. A. nie brali udziału w postępowaniu administracyjnym, również ich następcom prawnym nie przysługuje przymiot strony w przedmiotowym postępowaniu. W tej sytuacji konieczne stało się stwierdzenie niedopuszczalności wniesionego odwołania.