Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Marciniak (spr.) Sędziowie WSA Dariusz Pirogowicz WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy referent Justyna Kobylarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi K. W. i E. V. w przedmiocie niewykonania przez Prezydenta W. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 192/15 1. wymierza Prezydentowi W grzywnę w wysokości 2000 (dwa tysiące) złotych; 2. stwierdza, że bezczynność organu w wykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Prezydenta W. na rzecz K. W. i E. V. solidarnie kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skargę na niewykonanie przez Prezydenta W. prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2015 r., sygn. akt I SAB/Wa 192/15 złożyli E. V. i K. W., reprezentowani przez adwokata J. S.
Wskazanym powyżej orzeczeniem, w pkt 1, Sąd zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość, położoną w W. przy ul. [...], hip. "[...]" - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. W pkt 2 zaś tego orzeczenia stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W złożonej skardze skarżący wnieśli o wymierzenie grzywny Prezydentowi W., z tytułu niewykonania uprzednio wskazanego orzeczenia.
Strona skarżąca uzasadniła, że pomimo upływu terminu wyznaczonego do załatwienia sprawy przez Sąd, wezwań do wykonania ww. wyroku oraz ukarania organu grzywną, do chwili obecnej sprawa nie została rozstrzygnięta przez Prezydenta, mimo że upłynęło już ponad dwa lata od zwrotu akt sprawy wraz z orzeczeniem w przedmiocie bezczynności.
Odpowiadając na skargę Prezydent W. wniósł o oddalenie skargi. Podniósł, że z uwagi na konieczność zgromadzenia materiału dowodowego w sprawie, nie było możliwości rozpatrzenia wniosku w terminie ustawowym, o czym pełnomocnik stron został poinformowany. Jednocześnie został on wezwany do uzupełnienia wniosku i nadesłanie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po zmarłym Z. W. Opóźnienia w rozpatrzeniu sprawy są spowodowane bardzo dużą ilością wpływającej korespondencji, jak też aktywnością procesową strony - gdyż akta sprawy pozostają w posiadaniu organów nadrzędnych i sądu administracyjnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Przedmiotowa skarga została wniesiona w trybie art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.). Art. ten stanowi, że w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.
Z powyższego przepisu wynikają zatem dwie przesłanki, które muszą zostać spełnione łącznie, aby sąd administracyjny mógł organowi administracji publicznej wymierzyć grzywnę. Po pierwsze, organ musi pozostawać w bezczynności po wyroku uwzględniającym skargę (wydanym na podstawie art. 149 ppsa.) i zobowiązującym organ do wydania w określonym terminie stosownego aktu lub dokonania czynności. Po drugie zaś, strona przed wniesieniem skargi musi wystąpić do właściwego organu z pisemnym wezwaniem do wykonania wyroku.
W rozpoznawanej sprawie - w ocenie Sądu - obie wskazane wyżej przesłanki zostały spełnione.
Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 24 kwietnia 2015 r. zobowiązał Prezydenta W. do rozpoznania wniosku z dnia 29 listopada 2010 r. o ustalenie odszkodowania za nieruchomość, położoną w W. przy ul. [...] - w terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy. W pkt 2 zaś tego orzeczenia stwierdził, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.