Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska WSA Marek Leszczyński (spr.) Protokolant referent-stażysta Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Wójta Gminy B. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Decyzją Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 roku o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. 2007, nr 231, poz. 1700), po rozpatrzeniu odwołania Wójta Gminy B., utrzymano w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2008 roku nr [...].
Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] Wojewoda [...] odmówił stwierdzenia, że Gmina B. nabyła z dniem 1 lipca 2000 r. z mocy prawa, nieodpłatnie na własność nieruchomość położoną w Gminie B., w obrębie [...] oznaczoną jako dz. Nr [...] o powierzchni [...] ha, objętą Księgą wieczystą Nr [...] prowadzoną przez Sąd Rejonowy w P. Wydział VII Zamiejscowy Ksiąg Wieczystych w C.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że Wójt Gminy B. wnioskiem z dnia [...].06.2008 r. znak: [...], powołując się na art. 13 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (jedn. tekst Dz. U. z 2007r. Nr 231, poz. 1700), zwrócił się do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej tytuł własności dla wyżej opisanej nieruchomości.
Zdaniem organu, ustawa o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa reguluje zasady gospodarowania mieniem Skarbu Państwa w odniesieniu do :
- nieruchomości rolnych w rozumieniu Kodeksu cywilnego położonych na obszarach przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej, z wyłączeniem gruntów znajdujących się w zarządzie Lasów Państwowych i parków narodowych;
- innych nieruchomości i składników mienia pozostałych po likwidacji państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej oraz ich zjednoczeń i zrzeszeń;
- lasów niewydzielonych geodezyjnie z nieruchomości.
Przepis art. 13 tej ustawy określa, że nieruchomości rolne, będące własnością Skarbu Państwa, nie przekazane w terminie do 30 czerwca 2000 r. do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa decyzjami ostatecznymi, stają się z mocy prawa własnością gmin, na terenie których są położone. Art. 461 Kodeksu cywilnego stanowi natomiast, że "nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystywane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej". Wojewoda może stwierdzić nabycie przez gminę gruntu, w trybie wyżej cytowanej ustawy w przypadkach, gdy spełnione są jednocześnie wszystkie warunki określone w art. 1 i art. 13 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz w art. 46 Kodeksu cywilnego.
Opisana w sentencji decyzji nieruchomość, zgodnie z odpisem z Księgi Wieczystej Nr [...] stanowi własność Skarbu Państwa. Zgodnie z zapisem planu zagospodarowania przestrzennego Gminy B. obowiązującego [...] czerwca 2000 r. przyjętego Uchwałą Rady Gminy B. Nr [...] z dnia [...] sierpnia 1993r. ww. nieruchomość oznaczona jako dz. Nr [...] położona była w granicach obszaru określonego jako [...]- tereny produkcyjno-usługowe, zaopatrzenia i zbytu urządzeń i produkcji rolnej oraz przemysłu spożywczego. Jednocześnie wypis z rejestru gruntów określa, iż wyżej opisana działka stanowi pastwisko. Przedmiotowa nieruchomość nie została przekazana do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa decyzją ostateczną. Zapis ustawy z 19 października 1991r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa odnosi się wyłącznie do gruntów rolnych w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego, które w planach zagospodarowania przestrzennego przeznaczone były pod uprawy polowe. Ustawodawca stanowiąc art. 1 pkt 1 wyżej opisanej ustawy, nie przewidywał możliwości nabycia przez gminy w trybie art. 13 tej ustawy gruntów położonych na obszarach nie przeznaczonych w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej.