Na powyższą decyzję skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli B. M. (sygn. akt I SA/Wa 2051/17) oraz J. M., Z. M. i B. G. (sygn. akt I SA/Wa 2052/17).
B. M. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji, zarzucając jej:
1. naruszenie prawa materialnego, tj. art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy wystąpiły ku temu przesłanki ustawowe;
2. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. polegające na dowolnej ocenie materiału dowodowego i brak jego wszechstronnego rozpatrzenia, w szczególności pominięcie faktu śmierci adresatów decyzji z [...] stycznia 1970 r., tj. T. M. i W. M. i prowadzenia postępowania wobec osób zmarłych, a także dowolne przyjęcie, że zaistniały przesłanki do przejęcia nieruchomości stanowiącej przedmiot postępowania jako gospodarstwa rolnego opuszczonego, mimo że w treści ww. decyzji nie wskazano, że przejmowana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne, a jedynie nieruchomość rolną; bezpodstawne, nie znajdujące oparcia w materiale dowodowym przyjęcie, że przejmowane grunty mogły stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, która umożliwiała zorganizowanie na nich produkcji rolnej oraz dowolne przyjęcie, że nieruchomość nie była poddawana zabiegom agrotechnicznym.
W uzasadnieniu skargi B. M. wskazał, że już samo skierowanie decyzji do osób zmarłych stanowi o rażącym naruszeniu prawa. Zdaniem skarżącego, obowiązkowi właściwego ustalenia stron postępowania nie czyni zadość określenie jako strony "następcy prawni T. i W. M.". Organ nadzoru całkowicie dowolnie przyjął ponadto, że przedmiotowa nieruchomość stanowiła gospodarstwo rolne, podczas gdy z treści kwestionowanej decyzji wynika, że przejęto nieruchomość rolną. Z treści zaskarżonej decyzji nie wynika, czy nieruchomość ta mogła stanowić całość gospodarczą umożliwiającą produkcję rolną. Skoro zatem decyzja nie wskazuje, że przejęciu podlegało gospodarstwo rolne, to tym samym nie zostały spełnione przesłanki do jego przejęcia. Skarżący zakwestionował również ustalenia, że spełniona została przesłanka niepoddawania gruntów właściwym zabiegom agrotechnicznym i oparcie tego twierdzenia na treści uzasadnienia decyzji z [...] stycznia 1970 r., podczas gdy postępowanie dowodowe przeprowadzone przez Wojewodę [...] wykazało w sposób nie budzący wątpliwości, że grunty te były uprawiane przez dzierżawcę, a zatem przedmiotowego gospodarstwa nie można było uznać za opuszczone.
Z kolei J. M., Z. M. i B. G. wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji, jako wydanej z naruszeniem art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a.
W uzasadnieniu skargi wskazali, że w sprawie koniecznym było przeprowadzenie dodatkowego postępowania dowodowego, skoro dokumentacja, która stanowiła podstawę wydanej decyzji z [...] stycznia 1970 r., nie zachowała się, a z jej treści nie wynika, aby przed jej wydaniem przeprowadzono jakąkolwiek wizję lokalną. Zdaniem skarżących, w niniejszej sprawie brak było podstaw do traktowania gospodarstwa jako opuszczonego, skoro było ono dzierżawione, zaś po jego przejęciu przez Skarb Państwa, ten sam dzierżawca kontynuował gospodarowanie gruntami, co dowodzi, że z jakością tego gospodarowania - w zakresie stosowania właściwych zabiegów agrotechnicznych - nie było źle. Skarżący podnieśli również, że przedmiotowa decyzja skierowana została do osób zmarłych, tj. W. i T. M.