Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Durzyńska (spr.) Sędziowie: WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Tomasz Szmydt Protokolant specjalista Joanna Pleszczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi R. Y. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...]; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz skarżącego R. Y. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury i Rozwoju (dalej jako organ/minister) decyzją z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku R. Y. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lutego 2015 r., nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r., nr [...], stwierdzającej nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę-Miasto [...] własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o powierzchni [...] ha i nr [...] o powierzchni [...] ha, obrębie [...], zajętej pod ul. [...] w [...].
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...], działając na podstawie art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm., dalej jako: ustawa reformująca), decyzją z dnia 20 października 2009 r. stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę-Miasto [...] własności opisanej wyżej nieruchomości.
R. Y. i M. P. pismem z dnia 9 listopada 2012 r., sprecyzowanym pismem z dnia 15 listopada oraz pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. wystąpili o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r. zarzucając naruszenie art. 73 ustawy reformującej, przez jego błędną wykładnię i zastosowanie. Po rozpoznaniu wniosku Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] lutego 2015 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r., a następnie zaskarżoną decyzją utrzymał ją w mocy.
W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ wyjaśnił, że w sprawie badaniu pod względem występowania wad wymienionych w art. 156 § 1 kpa podlega decyzja Wojewody [...] z dnia [...] października 2009 r. wydana w trybie art. 73 ustawy reformującej. Nabycie własności nieruchomości z mocy prawa na podstawie ww. art. 73 ust. 1 ustawy nastąpiło zatem, jeżeli w dniu 31 grudnia 1998 r. spełnione zostały łącznie następujące przesłanki: a) nieruchomość nie była własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, b) nieruchomość była zajęta pod drogę publiczną, c) nieruchomość pozostawała we władaniu Skarbu Państwa, bądź jednostek samorządu terytorialnego. Minister wyjaśnił również, że przepis art. 73 ust. 1 ustawy reformującej ma charakter wywłaszczeniowy i dotyczy sytuacji, gdy w dniu 31 grudnia 1998 r. prawo własności przysługiwało innym podmiotom niż Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, w sytuacji, gdy nieruchomość była we władaniu publicznym w związku z jej zaliczeniem do drogi publicznej. Stosując ten przepis organ bada wyłącznie spełnienie przesłanek w nim wymienionych na dzień 31 grudnia 1998 r.
Minister ustalił, że z aktualnej treści księgi wieczystej Kw nr [...] wynika, że nieruchomość oznaczona jako działki nr [...] i nr [...] w dniu 31 grudnia 1998 r. stanowiła własność E. Y.. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia [...] sierpnia 2010 r., Rep. A nr [...], spadek po E. Y. zmarłej w dniu 23 maja 2010 r. nabyli R. Y. i M. P.. Wobec tego Minister stwierdził, że w dniu 31 grudnia 1998 r. przedmiotowa nieruchomość nie stanowiła własności Skarbu Państwa ani jednostki samorządu terytorialnego.