Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Sobielarska WSA Iwona Kosińska Protokolant specjalista Ewelina Dębna po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2012 r. sprawy ze skargi A. G. w sprawie wymierzenia grzywny Ministrowi Infrastruktury w związku z niewykonaniem wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1942/09 1. wymierza Ministrowi Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej grzywnę w wysokości 2.000 (dwa tysiące) złotych płatną w terminie jednego miesiąca od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. zasądza od Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej na rzecz skarżącej A. G. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 13 lipca 2011 r., A. G. reprezentowana przez adwokata A. S. wniosła za pośrednictwem organu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Ministra Spraw Wewnętrznych z tytułu niewykonania prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1942/09. Ponadto skarżąca zażądała ukarania organu grzywną - stosownie do art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.). Uzasadniając skargę skarżąca zaznaczyła, że wspomnianym wyżej wyrokiem uchylono decyzje Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 r., i z dnia [...] września 2009 r., wydane w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności wyżej wymienionej decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej.
Pomimo zebrania materiału dowodowego niezbędnego do ponownego rozstrzygnięcia sprawy oraz zawiadomienia stron o terminie załatwienia sprawy do dnia 31 stycznia 2011 r., Minister Infrastruktury nie wydał decyzji. Skarżąca podkreśliła, że taki stan naraża stronę wnioskującą na wymierne straty wynikające z braku możliwości dysponowania nieruchomością w sytuacji istnienia podstaw do jej zwrotu na rzecz dawnych właścicieli.
W odpowiedzi na skargę Minister infrastruktury wniósł o jej oddalenie. Organ wyjaśnił, że decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] listopada 1963 r., utrzymującej w mocy ww. orzeczenie administracyjne Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia [...] września 1963 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
W niniejszej sprawie sąd rozważał argumenty skargi w sprawie wymierzenia grzywny Ministrowi Infrastruktury, z powodu bezczynności polegającej na nie wydaniu decyzji rozstrzygającej sprawę stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] listopada 1963 roku, w przedmiocie odmowy ustanowienia własności czasowej do gruntu nieruchomości [...] położonej przy ulicy [...] i przy ulicy [...].
Przepis art. 154 § 1 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej powoływana jako p.p.s.a.) stanowi, że w razie przewlekłego prowadzenia postępowania po wyroku uchylającym akt lub czynność, strona po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny. Z paragrafu 3 przepisu art. 154 p.p.s.a. wynika, że wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi , o której mowa w paragrafie 1 w/w przepisu , nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi. Skoro tak, to zważywszy na chronologię zdarzeń prawnych opisanych w skardze podkreślenia wymaga okoliczność, że wobec faktu skorzystania przez skarżącą z prawa do złożenia przedmiotowej skargi, sąd zobligowany został treścią powyższego przepisu do wymierzenia grzywny. Poza sporem bowiem pozostaje, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał w dniu [...] lutego 2010 roku wyrok uchylający decyzje Ministra Infrastruktury z dnia [...] lutego 2009 roku oraz z dnia [...] września 2009 roku odmawiające stwierdzenia nieważności decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] listopada 1963 roku. Skarżąca pismem z dnia 13 lipca 2011 roku wezwała Ministra Infrastruktury do wykonania powyższego wyroku, czego jednak organ nie uczynił do dnia złożenia skargi do sądu w dniu 28 września 2011 roku. Dopiero w odpowiedzi na skargę organ wskazał, że w dniu [...] października 2011 roku Minister Infrastruktury wydał decyzję w przedmiotowej sprawie.
Zgodnie z treścią paragrafu 6 przywoływanego przepisu rozważania sądu dotyczyć zatem mogły jedynie wysokości wymierzonej grzywny. Wobec czego, sąd rozważając wysokość grzywny wziął pod uwagę fakt, że na datę orzekania, decyzja w przedmiotowej sprawie została wydana przez Ministra Infrastruktury, dlatego uznał, że wymierzenie grzywny w kwocie 2000 złotych odpowiada okolicznością przedmiotowej sprawy i spełni swoje zadanie. Wymierzenie grzywny na podstawie przepisu art. 154 § 1 p.p.s.a. ma za zadanie nie tylko skłonienie organu do wywiązania się z nałożonego na niego w prawomocnym wyroku obowiązku, ale zawiera też element represyjny stanowiący w istocie karę za ignorowanie przez zobowiązane organy orzeczeń sądowych (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1672/07 Lex nr 459927).
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 154 § 1 i § 6 p.p.s.a., opierając rozstrzygnięcie o kosztach na przepisie art. 200 p.p.s.a.