Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Tarnowska Sędziowie: WSA Joanna Skiba WSA Marta Kołtun-Kulik (spr.) Protokolant referent Monika Bodzan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lutego 2012 r. sprawy ze skargi M.W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...].

Decyzja Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...], stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę T. m.in. prawa własności nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, nr [...] o pow. [...] ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW [...].

Wnioskiem z dnia 14 kwietnia 2011 r. M. W. wniósł o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r. Wnioskodawca wskazał na działki nr [...], [...] i [...] podnosząc, iż prawo własności do ww. działek wynika z postanowienia Sądu Rejonowego w R. z dnia [...] marca 1997 r. Ponadto M. W. podkreślił, iż o tym, że działki stanowią nadal jego własność świadczy toczące się, a będące na ukończeniu, postępowanie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. W tym miejscu wnioskodawca wskazał na postanowienie Sądu Rejonowego w R. z dnia [...] kwietnia 2010 r., sygn. akt [...], w którym Sąd postanowił udzielić zabezpieczenia roszczenia M. W. w sprawie przeciwko Skarbowi Państwa-Prezydentowi Miasta R., poprzez nakazanie wpisania w księdze wieczystej KW [...], prowadzonej dla nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...] i [...] ostrzeżenia o toczącym się postępowaniu. Ponadto, w ww. wniosku M. W. przedstawił zarzuty dotyczące postępowania komunalizacyjnego.

Minister Skarbu Państwa, decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] odmówił wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r. w części dotyczącej stwierdzenia nabycia przez Gminę T. z mocy prawa nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr [...], nr [...], nr [...].

W konsekwencji, M. W. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. We wniosku podniósł, iż Minister Skarbu Państwa oparł swoje stanowisko tylko na podstawie dokumentów z ewidencji gruntów i księgi wieczystej. Ponadto skarżący podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie organ orzekający winien początkowo rozpatrzyć sprawę i ewentualnie w decyzji podnieść kwestię dotyczącą strony.

Decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] Minister Skarbu Państwa utrzymał w mocy swoje rozstrzygnięcie. Organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem organ rozpatrujący wniosek w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji obowiązany jest w pierwszej kolejności zbadać czy wnioskodawca posiada legitymację prawną, w rozumieniu art. 28 k.p.a., do występowania z takim wnioskiem, a w razie stwierdzenia, iż wnioskodawca legitymacji takowej nie posiada winien na podstawie art. 157 § 3 k.p.a. wydać decyzję odmawiającą wszczęcia postępowania w sprawie. Innymi słowy fakt uznania przez organ, iż strona nie ma legitymacji do wszczęcia postępowania, powoduje wydanie decyzji o odmowie wszczęcia tego postępowania i nie prowadzi do badania przesłanek z art. 156 § 1 kpa (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I OSK 1082/09, LEX nr 594881). Dalej Minister wskazał, iż legitymację strony określają przepisy prawa, a nie czynności prawne pomiędzy poszczególnymi podmiotami. Interes prawny, który wpływa na nadanie przymiotu strony musi być konkretny, dający się obiektywnie stwierdzić, aktualny, a nie ewentualny oraz znajdujący swoją podstawę w przepisach prawa materialnego, a potwierdzenie w okolicznościach faktycznych. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności sprzecznych z potrzebami danej osoby. Norma prawa materialnego stanowiąca podstawę interesu prawnego powinna być przy tym normą dającą się indywidualnie określić i wyodrębnić, której treść można do końca ustalić. W tym miejscu Minister przywołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 kwietnia 2002 roku, sygn. akt I SA 3153/01. Minister podniósł, iż przedmiotem decyzji Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010r., była komunalizacja mienia Skarbu Państwa. Podstawą prawną tej decyzji był art. 60 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Przepis ten pozwala na skomunalizowanie mienia na rzecz jednostki samorządu terytorialnego przejmującej instytucję lub państwową jednostkę organizacyjną władającą mieniem, a zatem posiadającą do mienia Skarbu Państwa określony tytuł prawny. Wobec tego tylko podmiot legitymujący się takim tytułem jest stroną postępowania komunalizacyjnego i służą mu wszystkie uprawnienia wynikające z takiego statusu procesowego, (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 2003 r., sygn. akt I SA 96/02, LEX nr 149517). Organ zaznaczył, iż stroną w powyższym postępowaniu jest Skarb Państwa i Gmina T. W konsekwencji powyższego, oraz uwzględniając orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego organ odwoławczy uznał, iż M. W. nie może być stroną w przedmiotowej sprawie, gdyż nie ma przepisu prawa materialnego, który dawałby takie uprawnienie, aby uczestniczyć w postępowaniu o przekazanie mienia w trybie art. 60 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną. Ponadto organ odwoławczy wskazał, iż prowadzenie postępowania na drodze cywilnej nie jest równoznaczne z nabyciem prawa własności, czy jakiegokolwiek innego prawa do spornej nieruchomości.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
6100 Nabycie mienia państwowego z mocy prawa przez gminę
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa