Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Kosińska Sędziowie: WSA Jolanta Dargas (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant referent stażysta Joanna Kicińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2015 r. sprawy ze skargi B. J., J. T. i P. T. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz B. J., J. T. i P. T. solidarnie kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] maja 2014 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011r. nr [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej z dnia [...] lutego 1964 r. nr [...]
Zaskarżona decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w [...] - Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej decyzją z dnia [...] lutego 1964 r. nr [...], orzekło o przejęciu na własność Państwa nieruchomości objętej księgą wieczystą KW nr [...], składającej się z działki gruntu nr [...] o pow. [...] m2 oraz budynku mieszkalnego, położonego w G. przy ul. [...], z tytułu dokonanej zastępczo przez Prezydium w 1954 r. nadbudowy ww. budynku trzema piętrami, której ujawnionym właścicielem była M. L..
Decyzją z dnia [...] października 1964 r. nr [...] Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. orzekło o ustaleniu na rzecz M. L. odszkodowania za przejętą nieruchomość (budynek wraz z gruntem).
Pismem z dnia 2 lutego 2009 r. następczynie prawne byłej właścicielki nieruchomości B. J., P. T. i J. T. wniosły o stwierdzenie nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. z dnia [...] lutego 1964 r.
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 2011r. nr [...] nie uwzględnił złożonego wniosku i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Miejskiej Rady Narodowej z dnia [...] lutego 1964 r.
Rozpoznając złożone odwołanie Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] maja 2014 r. Nr [...] utrzymał w decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2011r., uznając, że strony postępowania nie przedstawiły jakichkolwiek dowodów mogących stanowić podstawę do wzruszenia zaskarżonego orzeczenia.
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyły B. J., P. T. i J. T., reprezentowane przez adw. M. P., wnosząc o jej uchylenie.
W ocenie strony skarżącej organ przy wydaniu decyzji naruszył art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, nie patrząc na fakt, że decyzją z dnia 20 lutego 1964 r. wydana została nie tylko z rażącym naruszeniem prawa lecz wręcz, bez podstawy prawnej.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 - dalej ppsa) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Badając przedmiotową sprawę w oparciu o powyższe kryteria wskazać należy, że na pierwszy plan wysuwają się kwestie proceduralne, które Sąd wziął pod uwagę, a które w zasadzie czynią bezprzedmiotową merytoryczną ocenę zaskarżonej decyzji.