Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędzia WSA Maria Tarnowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2012 r. sprawy ze skargi Miasta O. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę.
Minister Skarbu Państwa, decyzja z [...] września 2011 r.
nr [...], umorzył postępowanie odwoławcze z odwołania Prezydenta Miasta O. od decyzji Wojewody [...] z [...] maja 2011 r. nr [...] stwierdzającej nabycie przez Powiat O., z mocy prawa z dniem 1 stycznia 1999 r., prawa własności nieruchomości zajętej pod część drogi publicznej - ul. [...] w O. oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie ewidencyjnym [...] jako działka nr [...] o pow. [...] m2.
Z ustaleń organu odwoławczego wynika, że decyzja Wojewody [...] została wydana na podstawie art. 60 ustawy z 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną. Zdaniem organu odwoławczego stronami postępowania komunalizacyjnego są Powiat O. i Skarb Państwa. Inne podmioty mogą uzyskać przymiot strony jeżeli wykażą, że rozstrzygnięcia zapadłe w tym postępowaniu wpływają na kształtowanie się ich praw i obowiązków. W ocenie organu przepis art. 60 powołanej ustawy nie daje podstaw do tego by za stronę postępowania uznać Miasto O.. Z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość była własnością Skarbu Państwa oraz znajdowała się we władaniu Zarządu Dróg Powiatowych w O.. Potwierdza to wypis z rejestru gruntów oraz odpis z księgi wieczystej. Natomiast odwołujący się nie przedstawił żadnych dokumentów świadczących o tym, ze włada sporną nieruchomością. Załączył jedynie dokumenty świadczące o ponoszonych nakładach na utrzymanie zieleni na przedmiotowej nieruchomości, co nie może stanowić podstawy do uznania za stronę postępowania administracyjnego.
W skardze na decyzje Ministra Skarbu Państwa Miasto O. wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania niezbędnego do celowego dochodzenia praw. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił:
1. naruszenie przepisu art. 28 kpa w zw. z art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez ich niewłaściwe zastosowanie,
2. naruszenie przepisów art. 7 i 77 kpa, które miały wpływ na wynik sprawy.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że władanie przez niego przedmiotową nieruchomością oparte było na przeznaczeniu nieruchomości w zapisach planu zagospodarowania przestrzennego Miasta O., obowiązującego na dzień
31 grudnia 1998 r. oraz obecnym, w którym tylko niewielka część jest ulicą, a większa część jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową z usługami nieuciążliwymi. Przepisami prawa materialnego stanowiącymi podstawę interesu prawnego dla Miasta O. są zapisy art. 4 ust. 1 i 6 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu przestrzennym. Przeznaczenie w planie zagospodarowania działki nr [...] pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną determinowało, zdaniem skarżącego, sposób wykorzystania tej działki na teren zieleni oraz jej sposób władania przez skarżącego, co potwierdził ponoszeniem nakładów, stanowiących wydatki na utrzymanie i pielęgnację zieleni.
W odpowiedzi na skargę Minister Skarbu Państwa wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.