Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.), Sędziowie sędzia WSA Dariusz Chaciński, sędzia WSA Magdalena Durzyńska, Protokolant ref. staż. Agata Abramowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. sprawy ze skargi K. A., A. B., D. A., H. A., I. A., K. A., M. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie reformy rolnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi solidarnie na K. A., A. B., D. A., H. A., I. A., K. A., M. W. kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] grudnia 2016 r., nr [...] , uchylił w całości decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] i umorzył postępowanie w sprawie stwierdzenia, że nieruchomość położona w obrębie [...],[...], gmina [...], powiat [...], stanowiąca dawny zespół dworsko-parkowy (zwany [...]), składająca się z części parceli pgr. [...], odpowiadająca obecnej działce nr [...] o powierzchni [...] ha, objęta księgą wieczystą nr [...], nie podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej.
Decyzja Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi została wydana w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną sprawy.
K. A., A.B., M.W., D. A., I.W., H.A. i K.A. wystąpili z wnioskiem do Wojewody [...] o stwierdzenie, że przejęta w roku 1945 od Z.A. i Z.A. przez Skarb Państwa nieruchomość obejmująca obecną działkę nr [...] , dla której Sąd [...] prowadzi K W nr [...] (na dzień przejęcia część pgr. [...], objęta [...] - na której posadowiony był budynek dworski i park dworski), nie podpadała pod działanie przepisów dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945 r. Nr 3, poz. 13 ze zm., zwanego dalej "dekretem").
Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...] umorzył postępowanie administracyjne prowadzone z powyższego wniosku. W uzasadnieniu organ wskazał, że brak jakiekolwiek aktu prawnego potwierdzającego przejęcie na cele reformy nieruchomości położonych w obrębie [...],[...], gm. [...], powiat [...], stanowiących własność rodziny [...], w tym dawnej parceli kat. nr [...] stanowi o bezprzedmiotowości tego postępowania i uzasadnia jego umorzenie.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] , uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2012 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I ínstancji, wskazując, że dokonał on wybiórczej analizy dokumentów znajdujących się w aktach prowadzonej przez Sąd Okręgowy sprawy zakończonej wyrokiem z dnia [...] listopada 2011 r., sygn. akt [...], nie wystąpił do Archiwum Akt Nowych w [...] w celu zgromadzenia materiału dowodowego, a także nie przeprowadził dowodu z zeznań świadków i stron na okoliczność nacjonalizacji majątku.
Po ponownym rozpoznaniu wniosku Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] , stwierdził, że nieruchomość położona w obrębie [...],[...], gm. [...], powiat [...], stanowiąca dawny zespół dworsko-parkowy (zwany [...]). składająca się z części parceli pgr. [...], odpowiadająca obecnej działce nr [...] o pow. [...] ha, objęta księgą wieczystą nr [...], nie podpadała pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu. W uzasadnieniu organ podniósł, że w wyniku przeprowadzonych kwerendy w Archiwum Państwowym w [...], Archiwum Państwowym w [...] i Archiwum Akt Nowych w [...], nie odnaleziono dokumentów potwierdzających przejęcie ww. majątku ziemskiego na własność Skarbu Państwa, niemniej przejęcie to miało miejsce w stanie faktycznym, co wynika z dalszych losów tego majątku. Ponadto stwierdzono, że przejęcie przedmiotowego majątku w trybie dekretu potwierdzone zostało w piśmie Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] czerwca 1991 r., nr [...],a także pośrednio wskazuje na to fakt, że sąsiedni majątek ziemski znajdujący się w [...] w gminie [...], będący własnością [...], został ujęty w ewidencji nieruchomości ziemskich podlegających dekretowi. Biorąc pod uwagę cały zgromadzony materiał dowodowy organ I instancji stwierdził, że brak jest związku funkcjonalnego pomiędzy zespołem dworsko-parkowym a pozostałą częścią majątku, która mogła istnieć i działać niezależnie od dworu, a tym samym zespół dworsko-parkowy, ze względu na swój mieszkalno-reprezentacyjny charakter nie podlegał przejęciu na rzecz Państwa w oparciu o dekret.