Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Miernik Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Protokolant specjalista Jolanta Dominiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 maja 2012 r. sprawy ze skargi A. B., E. N., A. V., A. R. i J. V. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji i umorzenia postępowania I instancji oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] Minister Skarbu Państwa, po rozpatrzeniu odwołania A. B., E. N., A. R., A. V. i J. V. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] odmawiającej im ujawnienia w rejestrze wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie w I instancji w całości.
Decyzja powyższa wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismem z dnia [...] października 2005 r. A. B., E. N., A. R., A. V., J.V. złożyli wniosek o ujawnienie w rejestrze wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez A. B. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w postaci majątku [...]. Do pisma załączono zaświadczenie Starosty Powiatu [...] z dnia [...] stycznia 2001 r. nr [...] stwierdzające, że A. B., E. N., M. R. , A. R., A.V., J. V. są osobami uprawnionymi do otrzymania ekwiwalentu za nieruchomość pozostawioną przez A. B.
Decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] Wojewoda [...] odmówił A. H., E. N., A. R., A. V. i J. V. ujawnienia w rejestrze wybranej formy realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia wskazał, że decyzją z dnia [...] maja
2011 r. nr [...] stwierdzono nieważność zaświadczenia Starosty Powiatu [...] z dnia [...] stycznia 2011 r. Wskazał przy tym, że mimo, iż decyzja ta nie jest jeszcze decyzją ostateczną, to jest nią związany zgodnie z art. 110 k.p.a. Stwierdził ponadto, że skoro organ ma obowiązek zakończyć sprawę z wniosku o ujawnienie w rejestrze prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a ujawnienie to może nastąpić jedynie w oparciu o posiadane przez wnioskodawców zaświadczenie, to wyeliminowanie z obrotu prawnego takiego zaświadczenie powoduje, że wniosek taki staje się bezprzedmiotowy. Wojewoda zauważył ponadto, że nie można ujawnić prawa do rekompensaty, bowiem pozytywne załatwienie wniosku o ujawnienie powinno nastąpić poprzez dokonanie adnotacji na zaświadczeniu przedłożonym przez wnioskodawców.
Od decyzji powyższej odwołanie do organu wyższego stopnia złożyli A. B., E. N., A. R., A.V., J. V. reprezentowani przez pełnomocnika adw. J. F. W odwołaniu zarzucili Wojewodzie [...] rażące naruszenie art. 19 ustawy o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w zw. z art. 16 kpa, art. 110 w zw.
z art. 16 kpa, art. 7 oraz art. 8 kpa.
Po rozpatrzeniu odwołania Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia
[...] października 2011 r., nr [...] uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. i umorzył postępowanie w całości. Uzasadniając swe rozstrzygniecie Minister powołał się na przepis art. 105 § 1 kpa oraz art. 138 § 1 pkt 2 kpa. Wskazał przy tym, że decyzją z dnia [...] października 2011 r., nr [...] utrzymana została w mocy decyzja Wojewody [...] z dnia [...] maja 20011 r. stwierdzająca nieważność zaświadczenia Starosty Powiatu [...] z [...] stycznia 2001 r. nr 1. Wobec powyższego Minister uznał, że skoro przedmiotowe zaświadczenie Starosty [...] zostało ostatecznie wyeliminowane z obrotu prawnego, to przestał istnieć przedmiot wniosku z dnia