skarg [...] Sp. z o.o. w W. i M. S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński (spr.) WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant referent-stażysta Agnieszka Chustecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2012 r. sprawy ze skarg [...] Sp. z o.o. w W. i M. S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] marca 2011 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącej [...] Sp. z o.o. w W. kwotę 474 (czterysta siedemdziesiąt cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 4. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego M. S. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Uzasadnienie strona 1/14

Wnioskiem z dnia 2 września 2010 r., uzupełnionym w dniach 7 grudnia 2010 r.

i 7 marca 2011 r., [...] sp. z o.o. w W. zwróciła się do [...] Konserwatora Zabytków o wydanie pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych, polegających na budowie budynku wielorodzinnego na działkach nr [...] przy ul. [...] w W. Do wniosku został załączony m. in. wyciąg z projektu architektoniczno - budowlanego z sierpnia 2010 r., przewidujący zabudowę w drugiej linii w stosunku do historycznej pierzei ulicy [...].

Po rozpatrzeniu tego wniosku Prezydent W. [...]Konserwator Zabytków, działając na podstawie art. 36 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm. - dalej: u.o.z.), decyzją z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] odmówił wnioskodawcy pozwolenia na prowadzenie robót budowlanych polegających na budowie budynku przy ul. [...] na działkach nr [...], obręb [...].

[...] Konserwator Zabytków wskazał, że działki objęte planowanym zamierzeniem znajdują się na terenie strefy ochrony konserwatorskiej [...]objętej wpisem do rejestru zabytków pod nr [...], na podstawie decyzji z dnia [...] kwietnia 1979 r.

Wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu złożyło Stowarzyszenie [...], które po dopuszczeniu do postępowania na prawach strony (postanowieniem z dnia [...] stycznia 2011 r.) nie wniosło żadnych uwag.

Organ I instancji zauważył, że ochronie konserwatorskiej na obszarze strefy [...] podlega ukształtowany w okresie międzywojennym układ przestrzenny i forma jego zabudowy, w tym rozplanowanie i linie zabudowy, a także sposób zagospodarowania terenów niezabudowanych oraz trenów zielonych i wzajemne relacje przestrzenne tych obszarów.

Mając to na uwadze [...] Konserwator Zabytków stwierdził, iż planowana inwestycja jest niedopuszczalna z punktu widzenia zasad ochrony konserwatorskiej tego obszaru. Historycznie ukształtowana kompozycja przestrzenna [...] wywodzi się z idei [...] i oparta jest na zabudowie [...] i wielorodzinnej, rozplanowanej wzdłuż ciągów komunikacyjnych i lokowanej swobodnie w przenikającej się przestrzeni terenów zielonych. Tereny te stanowiły równoprawny fragment wspomnianej kompozycji urbanistycznej i służyły zapewnieniu odpowiednich warunków higienicznych do życia. O ile budynki [...] oparte były często na wolnym rzucie, to zabudowę wielorodzinną kształtowano głównie w formie bliźniaczej, szeregowej lub zwartych dwu i trójsegmentowych bloków opartych głównie na obrysie zbliżonym do prostokąta, o linii wyznaczonej dla całych bloków zabudowy zarówno od strony frontowej, jak i elewacji tylnej i bocznych. Generalną zasadą dla obu typów zabudowy było wyznaczenie wspólnej, obrzeżnej linii zabudowy, z pozostawieniem niezabudowanej, otwartej przestrzeni na tyłach działki oraz pomiędzy poszczególnymi obiektami. W jednostkowych przypadkach działki budowlane wyznaczane były wyjątkowo również wewnątrz kwartałów, co wynikało z kształtu parcelowanego terenu i takiej możliwości jego zagospodarowania.

Strona 1/14
Inne orzeczenia o symbolu:
6365 Inne zezwolenia, zgody i nakazy z zakresu ochrony zabytków
Inne orzeczenia z hasłem:
Zabytki
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego