Sprawa ze skargi na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz (spr.) Sędziowie: WSA Emilia Lewandowska WSA Przemysław Żmich Protokolant referent Agnieszka Bieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2011 r. sprawy ze skargi Związku [...] na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia odwołania 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/3

Podaniem z dnia 2 marca 2010 r. skarżący Związek [...] w K. wystąpił o "wznowienie" terminu do złożenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1996 r. nr [...] o stwierdzeniu nabycia z mocy prawa przez gminę [...], prawa własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej [...], oznaczonej ewidencji gruntów w obrębie nr [...] ([...]), jako działka nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej nr [...] i opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nr [...]. Do podania niniejszego skarżący załączył jednocześnie odwołanie od niniejszej decyzji datowane na dzień [...] marca 1996 r. wskazując, że mimo upływu 14 lat nie otrzymał żadnej decyzji Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej ani żadnej odpowiedzi.

Postanowieniem z dnia [...] października 2010 r., nr [...] - Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa odmówiła Związkowi [...] przywrócenia terminu do złożenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1996 r. nr [...] stwierdzającej nabycie z mocy prawa przez gminę [...], prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...]. W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotowa decyzja doręczona została Związkowi [...], za pośrednictwem Poczty Polskiej, w dniu 14 marca 1996 r. co potwierdza zwrotne potwierdzenie odbioru w/w decyzji. Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wskazała ponadto, że w aktach obu organów administracji brak jest dowodu doręczenia - przez pocztę lub w inny sposób - Wojewodzie [...] odwołania z dnia [...] marca 1996 r. Organ podkreślił ponadto, że zgodnie z przepisem art. 58 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego, podstawowym warunkiem przywrócenia terminu jest uprawdopodobnienie, że uchybienie nastąpiło bez winy wnoszącego, a także że wniesienie nastąpiło w terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminu wymaganego dla dopełnieni danej czynności.

Pismem z dnia 29 listopada 2010 r., zatytułowanym "Zażalenie", Związek [...] złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na postanowienie Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] października 2010 r., nr [...] odmawiające przywrócenia terminu do złożenia odwołania od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] marca 1996 r.

W odpowiedzi na skargę Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa wniosła o oddalenie skargi i wskazała, że brak dowodu doręczenia przez skarżącego odwołania od decyzji Wojewody [...] oraz pozostawanie w bezczynności w sprawie, a także dopuszczenie się niedbalstwa, nie może stanowić podstawy do przywrócenia terminu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje:

Z uwagi na treść art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz.1269) Sąd administracyjny, sprawuje, w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 wspomnianego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) wynika natomiast, że w przypadku, gdy Sąd stwierdzi, bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Cytowana regulacja prawna przesądza, że zaskarżona decyzja lub postanowienie mogą ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa, czy to materialnego, czy to procesowego, jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Tym samym Sąd administracyjny nie jest władny oceniać takich okoliczności jak pokrzywdzenie strony decyzją, czy też, czy decyzja wiąże się z negatywnymi skutkami dla strony i podobnych. Sąd związany jest normą prawną odzwierciedlającą wolę ustawodawcy, wyrażoną w treści odpowiedniego przepisu prawa. Przy czym z mocy art. 134 § 1 cytowanej ustawy, kontroli legalności dokonuje także z urzędu, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Strona 1/3